Twee geliefden op verkenning, deel 3, slot

Cera:
Waar waren we ook alweer gebleven? O ja. Harremans had me dus een kopstoot gegeven en viel me daarna aan. Nee, ik had niks gedaan, behalve dan dat ik heel vriendelijk tegen hem was. Misschien wel te vriendelijk heh? Ja, ik zette het op een krijsen en vluchtte onder een lavendelstruik. En Harremans bleef dreigend voor me staan.


Kijk, hier zie je me zitten. Ja, ik maakte me helemaal klein want die struik was niet zo groot.


Ja, hier zie je me weer inderdaad. Die staart is dus van Harremans. Hij besloop me van achteren en toen moest ik snel draaien om hem in de gaten te kunnen houden.

Ja, ik had een paar erg benauwde momenten. Natuurlijk verwachtte ik gered te worden door Japekoppie, maar die was in geen velden of wegen te bekennen. Nee, ik stond er dus helemaal alleen voor...

Japekoppie:

Ik heb inderdaad niets gemerkt van Cera's benauwde momenten. Ik was namelijk erg druk met verkennen en was iets raars tegengekomen. Ja, het was rood en het hing in de lucht en ik kon maar niet uitvinden wat het was. Dat nam me dus helemaal in beslag en daardoor heb ik niets gemerkt van wat er verderop gaande was.

Cera:

Ja, die lavendelstruik gaf me niet genoeg beschutting en veiligheid, dus moest ik daar weg. Harremans natuurlijk weer achter me aan en toen ben ik in paniek op een tafel gesprongen. Waar moest ik anders heen heh? Nee, ik wilde niet de Hoftuin uitvluchten want Japekop was er ook nog en ik dacht: samen uit, samen thuis. Wel het werd een hoop gegrauw en gesnauw daar bij die tafel. Harremans bleef me maar pesten en toen kreeg de fotograaf er genoeg van en zei dat hij weg moest wezen. Een beetje plagen is niet erg, zei ze, maar Harremans ging te ver, vond ze. Ja, ik vond het erg fijn dat ze ingreep, de fotograaf dus. Kon ik eindelijk weer even ademhalen ja.

Waar Harremans heenging? Die ging weer op zoek naar die Franskat. Ja, die zat nog steeds ergens tussen de struiken in het midden van de tuin. Ik weet niet wat hij daar nog deed maar ik denk dat hij zich verborgen hield voor Harremans, want die was behoorlijk agressief bezig. Ja, ik denk dat Har zich weer heeft laten beinvloeden door Mio en zijn partij "Hof is Vol". Als je van die partij lid bent dan wil je geen andere katten in je tuin toelaten en ram je iedereen dus terug de Poort door. Nee, erg aardig is dat niet.

Harremans ging dus op zoek naar de Franskat. Bel heet die, ja. Harremans had eerst over het muurtje gekeken maar zag van daar af de Franskat niet. Toen liep hij om de struiken heen en ging aan de kant van de vijver staan loeren. Gelukkig was hij mij even vergeten en ik was weer lekker in het zonnetje gaan liggen om daar te wachten op Japekoppie. Die was nog steeds niet terug nee.

Ja, Harremans kreeg die grijze Franskat in de gaten. Op deze foto kun je dat zien. Ik dacht: nou heb ik tenminste eindelijk effe rust.

Japekoppie:

Ik was inderdaad nog steeds aan het verkennen. Ja, er staat een hoop aan spullen in die tuin en ik moest natuurlijk overal in en tussen kijken. Een goeie verkenner slaat geen plekje over en ik wil de beste zijn. Nee, hoger dan Verkenner A kan ik niet worden en daarom wil ik de beste zijn.

Cera:

Ach ja, die jeuk heh? Erg vervelend. Want als je steeds zo moet krabben, kun je niet goed op je omgeving letten. Ja, dan gaat er wel eens wat mis. Wel terwijl ik zo druk aan het krabben was, hoorde ik een smalend gegrinnik. Het kwam van boven ja, dus keek ik omhoog.

Het was dus Rooie Gijs. Hij lag in de dakgoot en zat ons met zijn allen uit te lachen.

De fotograaf liep ernaar toe en maakte een paar foto's van Rooie Gijs. Hij kleurde wel leuk in die dakgoot, zei ze.

Alweer een foto van Rooie Gijs? Nee, ik heb verder geen commentaar. Ik wil alleen nog zeggen dat Rooie Gijs mij ook altijd pest. Ja, ook hij is lid van die maffe partij. Gelukkig was hij hier te lui om uit de dakgoot te komen.

Toen kwam eindelijk Japekop weer opdagen. En toen hebben we ruzie gemaakt ja. Ik zei dat ik in gevaar was geweest en dat hij er niet was geweest om mij te helpen. Dat ik dus helemaal niks aan hem had gehad en dat-ie dus een snertverloofde was. Nee, dat vond hij niet leuk om te horen.

Japekoppie:

Ik snap die wijffies niet. We gingen samen op stap om te verkennen, dat hadden we duidelijk afgesproken. Maar zij moest zo nodig in de zon gaan liggen rollen. Nou, dat moet ze dan maar vooral doen, maar ik wilde mijn verkenningsronde afmaken en heb dat ook gedaan. Ze vond dat ook goed. Dan moet ze niet achteraf gaan zeuren dat ik er niet was om haar te helpen. Soms denk ik wel eens dat ze dat soort penibele situaties zelf uitlokt. Ja, ze doet altijd erg wulps en uitdagend en daar kunnen die jonge mannen niet tegen. Dus ik heb tegen haar gezegd dat het allemaal haar eigen schuld was geweest. Toen werd ze kwaad. Ja, ze zei dat ik een snertverloofde was. Nee, dat accepteer ik dus niet. Van niemand nee. Dus ik ben toen zonder verder nog wat te zeggen het Hof uitgelopen. Naar huis gegaan inderdaad. Ze zoekt het verder maar mooi zelf uit.

Nee, ik weet niet of we nog verloofd zijn. Ik zie wel. Misschien heeft mijn moeder (T. Troy - red.) dan toch al die tijd gelijk gehad. Is Cera misschien wel niet de juiste voor mij. Ik ga daar maar eens over nadenken.

Cera:

Mijn verloofde is dus kwaad weggelopen toen ik hem de waarheid had gezegd. erg kinderachtig van hem ja. En ik ben lekker in de zon blijven liggen. Nee, die Franskat heb ik niet meer gezien en Harremans was ook opeens verdwenen. Op Rooie Gijs heb ik niet meer gelet, die is mijn aandacht niet waard. Ja, heerlijk die zon op mijn vacht. Alleen jammer van die jeuk heh? Ja, daar moeten we nodig wat aan doen, wat u zegt....