Wachten op het avondmaal....

Tokkie Troy:
Bij ons bepaalt mijn zoon Japekoppie wanneer het etenstijd is. Tenminste, zo lijkt het wel. Hij komt dan met zekere tred door het raam naar binnen of per trap naar beneden, al naar gelang het seizoen, en loopt vervolgens al roepende de keuken in. Wat hij roept? Wel, "Ik heb honger", "Komt er nog wat van", "Het is hoog tijd, ik weet het zeker" enz. Als ons mens niet gauw genoeg reageert, wordt zijn roepen sterker. Ja, dat is voor mij het sein om ook maar eens naar beneden te gaan, want bij het uitserveren van het eten ben ik graag aanwezig. Nee, ik loop nooit zo hard omdat ik weet dat er eerst nog schone voerbakjes gepakt moeten worden, een blikje uitgekozen, een vorkje gepakt etc. Pas als ik de psjht van het dekseltje van het blikje heb gehoord, weet ik dat ik voort moet maken. Nee, dan wordt het voer eerst nog verdeeld over de drie bakjes.


Hier is ons mens nog bezig met rommelen in de keukenla. Die kleine weet nog niet precies de volgorde van de handelingen maar wel dat hij zenuwachtig moet worden. Dat heeft hij van mijn zoon geleerd, dat nerveuze gedoe rond etenstijd ja. Ze bieden aardig tegenelkaar op. Nee, ik ga erbij zitten. Ik weet dat het eten eraan komt en maak mij verder niet druk. Mijn zoon en pleegkleinzoon (Japekop en de Boez - red.) zitten elkaar aardig dwars terwijl het diner wordt voorbereid. De kleine daagt zijn Pleegoom uit en Pleegoom kan dat niet hebben. Er worden heel wat petsen uitgedeeld in de keuken inderdaad.

Tja, het duurt ook ietsje langer dan voorheen, dat eten in de bakjes doen. Dat komt omdat eerst altijd twee bakjes gevuld werden met elk 1/3 uit het blikje. En dan deed het er niet toe of er iets meer of iets minder dan 1/3 in het blikje achterbleef. Dat werd dan weer gebruikt als bijvoorbeeld troosthap voor Pim als hij weer eens in de regen buiten zat. Voor ons raam ja, want daar kan ons mens dus niet tegen, een natte Pim met grote huil-honger-ogen voor het raam. Maar goed, tegenwoordig moet het hele blikje dus worden verdeeld over drie bakjes. En dat moet met grote zorgvuldigheid gebeuren, vindt ons mens, want zij wil dus niemand tekort doen en voorkomen dat zij wordt beschuldigd van partijdigheid of iets wat daar naar riekt. Ja, ik heb daar het volste begrip voor en wacht dus geduldig tot zij bepaald heeft of de verdeling naar wens en in alle eerlijkheid heeft plaatsgevonden. Nee, zij weegt de porties niet want dat gaat zelfs haar te ver en bovendien zou Japekop echt niet zolang kunnen wachten. En we moeten toch wel rekening houden met mijn zoon vanwege zijn maaggeschiedenisje, snapt u?

Kijk, hier dreigt Japekop al met weglopen. Ja, weer onenigheid met die kleine inderdaad. Nee, de Boez gaat echt niet uit de weg en daar Japekop niet tegen zijn verlies kan, vertrekt hij tenslotte dus zelf maar. Loopt gewoon weer de keuken uit ja, en gaat mokkend naar boven. Zonder eten dus heh? En dat is dus zeer ongewenst want hij moet regelmatig een hapje eten. Voor zijn maag ja.

De Boez doet soms een poging de koelkast te bereiken, maar dat is hem nog slechts 1 keer gelukt via de deur van de vriezer. Koelkast stond open ja, en Boez had al een pakje salami aan zijn nageltje hangen.

Wel, om Japekop dus terug in de keuken te halen, pakt ons mens die kleine in zijn lurven en zet hem hoog.

Bij de basilicum ja. Nee, daar eet die kleine niet van. Als het meezit, komt Japekop dan weer terug de keuken in, zet ons mens het voer voor ons tweeen op de grond en krijgt die kleine zijn bakje op het aanrecht.

Nee, dit is niet het aanrecht maar gewoon een leuke foto van die kleine, vandaar.

Tijdens al dat gedoe en de verwarring daaromtrent, blijf ik dus gewoon zitten wachten tot ons mens alles heeft geregeld. Tot noch toe heb ik altijd mijn eten gekregen, dus waarom zou dat na veertien jaar dan opeens misgaan heh? Nee, ik heb het volste vertrouwen in watvoor procedure dan ook en zorg er gewoon voor dat ik altijd het eerst mijn bakje leegheb. Ja, want als de bakjes eten eenmaal zijn neergezet, is het ieder voor zich natuurlijk. En als ik de kans krijg, zorg ik ervoor dat alle bakjes tenslotte afwasklaar in de vaatwasser kunnen worden gezet, want ik hou er niet van als er kostbaar voedsel moet worden weggegooid. En Pim en Cera moeten maar voor zichzelf zorgen, vindt u ook niet?