Boezelmans:
Mens is buiten bezig. Al urenlang. Ik zie haar heen en weer lopen met planten en snap niet wat er gebeurt. Oma Troy snapt het ook niet. Zij zit bij poezenloket. Bij het raam ja, naar buiten te kijken. Ik wil ook naar buiten maar dat mag niet heh? Ja, ik mauw steeds naar mijn mens maar ze gaat maar door met die planten. Af en toe roept ze me en doet ze kushandje. Heb ik niks aan nee.
T. Troy:
Ik begrijp er ook niets van. Bij de vergadertafel buiten is het al helemaal kaal. Alle planten hebben ze weggehaald. Nee, ik snap niet waarom. De hele straat wordt kaal. Al het groen is weg inderdaad, en de tafels verdwijnen ook stuk voor stuk. Straks is er niets meer om aan te snuffelen of je achter te verstoppen. Het bevalt me helemaal niks.
Kijk, nu zijn de planten voor het poezenloket ook weg. Moet ik tegen die ouwe vuilnisbak aankijken. En achter me zit die kleine Boezel maar te mauwen omdat-ie wel ons mens ziet, maar niet bij haar kan komen. Ja, hij zit ook steeds aan de deur te krabben en snapt dan niet dat-ie niet opengaat. De deur ja.
Nu is het bij het andere raam ook leeg. En het was hier zo mooi, met al die planten. Zeg nou zelf, dit is toch geen uitzicht meer heh? Wat een armoedige zooi.....
Boezelmans:
Ben maar in mandje gaan liggen ja. Mauwen heeft geen zin nee, ze komt toch niet binnen en ik mag niet naar buiten. Er gebeuren gekke dingen in de straat. Volgende week mag ik naar buiten maar dan is er niks meer om mee te spelen. Nee, we snappen er niks van. Oma Troy ook niet nee. Moet toch niet gekker worden.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten