Van 1 van onze correspondenten kregen wij een tip: er zouden twee vreemde poezen zijn gesignaleerd in wit gebied, grenzend aan het gevaarlijke water - de gracht dus. Gewapend met onze camera gingen wij er natuurlijk gelijk op af.
En jawel hoor! Daar zaten en liepen zij. En ze lieten zich nog interviewen ook!
Pluisje: Good afternoon ma'm. Yes, ik wil wel even op de foto. Katblad zegt u? Nooit van gehoord. Ja, ik kom uit de U.S. Ach, u had dat al aan mijn accent gehoord dus. Nee, ik kom niet zoveel buiten, eigenlijk alleen als ons mens daar ook is. Ja, dat heeft met het gevaarlijke water te maken en met de toch wel drukke gracht.
Even schurken, sorry hoor. Heeft u mijn huisgenoot al ontmoet?
Poekie heet hij. Die zwarte ja. Ik weet niet precies van watvoor ras wij zijn. Ikzelf heb iets van een Noorse boskat, zeggen ze. En Poekie heeft iets van een Main Coon. Maar het zou zomaar anders kunnen zijn.
Poekie:
Ja, ik heb een problematische vacht inderdaad. Komt door iets wat er mis is met mijn nieren, geloof ik. Op wie lijk ik zegt u? Grisebella? Musical Cats? Nooit van gehoord. Bovendien ben ik van het mannelijk geslacht dus u zit er helemaal naast.
Onze leeftijd? Nou, houdt u het maar op een dikke 10 +. Wij zijn komen overvliegen, in een vliegtuig dus. Van ver weg. Amerika? Zou heel goed kunnen. Mijn geheugen is niet meer zo top maar als Pluis het zegt, zal het wel.
Ja, wij hebben het best naar onze zin hier in Holland. Leuke gracht ook, vindt u niet? Nee, wij kijken goed uit. Geen behoefte aan het vangen van vis nee, wij worden goed gevoed dus er is geen noodzaak toe.
Leuk met u kennis gemaakt te hebben en komt u gerust nog eens langs. Doe uw visitekaartje maar in onze brievenbus. Oh, niet bij u? Morgen of overmorgen is ook goed. En wij zullen ons mens zeggen dat ze uw krant moet gaan lezen. En aan ons voorlezen natuurlijk. Ja, wij blijven graag op de hoogte van de gebeurtenissen in deze buurt. See you!
3 opmerkingen:
Welkom Poekie en Pluisje!
Namens P en P: thanks!
Nice, we staan in de krant! Ons mens heeft het net aan ons voorgelezen. We voelen ons nu best een beetje important, you know. Van Poek moet ik tegen iedereen zeggen uit onze buurt te blijven, want yes, it's dangerous over here in het witte gebied. Op een dag kwam die zwarte kletsnat het huis inrennen. Hij moet wel helemaal koppie onder gegaan zijn. Hoe hij uit het gevaar is gekomen weet ik niet, want dat is als ik het zo van de kant bekijk, eigenlijk helemaal niet mogelijk. Hij heeft nooit verteld waarom hij de gracht in is gesprongen. Ons mens zegt dat dat waarschijnlijk te maken heeft met een post-traumatische depressie. Ach, we hebben het er dus maar niet meer over. Any way, ik loop dus altijd heel behoedzaam over het randje van de kade. We mogen gelukkig wel achter naar buiten, zonder dat ons mens ons in de gaten houdt. Soms kom ik Bobo daar tegen, maar we spelen nooit met elkaar. Het lijkt wel of zij een beetje bang voor ons is. Maar wij kunnen er toch ook niets aan doen dat wij zo groot zijn; we are from the States. Alles is bigger daar, you know.
Als die mevrouw die van ons foto's heeft genomen, nog eens een interview komt afnemen met ons, zal ik haar vertellen over Amerika en die enge coyotes die gewoon in onze achtertuin kwamen. En de zwarte weduwes, van die spinnetjes waar we niet mee mochten spelen van ons mens. En...ach, dat vertel ik dan allemaal wel.
Ik moet van mijn mens nog even de complimenten geven voor de leuke en goed verzorgde site. Ze heeft hem bij haar favourites gezet, zei ze. Ik zal het nu ook wel vaak zien, als ik weer eens lekker op haar toetsenbord lig te kroelen.
Take care,
Pluis
Een reactie posten