zaterdag 27 september 2008

Bespottelijk!


Japekoppie:
Nee, ik had eigenlijk helemaal geen zin om op verkenning te gaan, maar ze drong zo aan. Mijn mens ja. Ze dacht dat dat goed voor mij was. Voor mijn humeur inderdaad. Nee, dat humeur van mij is niet zo best. Komt door die Zoebel of hoe-ie heten mag. Die kleine ja. Hij heet Boezel zegt u? Erg interessant hoor. Of mij dat wat kan schelen, hoe hij heet dus. Afijn, ik besloot dus toch maar mee te gaan. Gewoon een blokkie om. Zij en ik samen ja.


Nee, echt verkend heb ik niet. Gewoon hier en daar gesnuffeld en gemarkeerd, u weet wel. De bekende route ja, kruidentuin, parallelstraat, hoftuin, katbladstraat. Deze foto's zijn genomen in de parallelstraat, geel gebied inderdaad. Veel planten ja, dus veel te snuffelen.


Hier woont Simba dus. Nee, die zie ik niet vaak op straat. Wel op het dak. Dat is meestal 's ochtends ja, of wanneer ik niet door de voordeur naar binnen wil omdat die Zoebel voor het raam zit. Dan loop ik dus om en ga voor het slaapkamerraam zitten zeuren. Ja, dan moet mijn mens de trap op naar boven. Nou, als ze dat niet voor me over heeft, kan ik maar beter mijn koffer pakken.


Nee, dat sproeien van mij staat niet op de foto. We willen namelijk het katblad wel netjes en fatsoenlijk houden, snapt u? Bovendien gaat het helemaal niemand aan waar ik de boel markeer.


Nou, hier was ik dus weer aan het snuffelen. Ja, daar heb ik ook gemarkeerd. Dat doe ik om de geur van een ander te maskeren. Dat is inderdaad erg belangrijk ja, want je moet laten weten dat je er was en dat ze geen loopje met je moeten nemen. Nee, officieel is het daar niet mijn gebied maar daar heb ik maling aan. Als u mij nukkig wilt noemen, moet u dat weten. Ik trek me daar niets van aan nee.


Hier sta ik even niks te doen. Nou, omdat ik eigenlijk geen zin meer had in dat verkenningsrondje. Ik deed dus of ik niet meer verder wilde meelopen met mijn mens. Ja, ze bleef aandringen en roepen en toen ben ik tenslotte toch maar weer met haar verder gelopen.


Op dit plekje kon ik ruiken dat Cera hier ook was geweest ja. Nee, ik zie haar niet meer zo vaak de laatste tijd. Misschien heeft ze wel een ander. Ik zou haar dat ook niet kwalijk nemen, want ik ben niet zulk gezellig gezelschap de laatste tijd. Nou gewoon, gespannen, niet blij, beetje depressief misschien wel maar vooral toch ook boos. Maar laten we maar naar de volgende foto gaan.


Ja, we kwamen terug in de katbladstraat en daar lag Pim. Nee, we zijn niet stil blijven staan bij Pim. In plaats daarvan zijn we de straat overgestoken om naar de hoftuin te gaan.


Daar zat Rooie Gijs dus. In het zonnetje ja. Hij leek niet chagrijnig maar even later kwam hij toch grommend achter me aan. Nee, dat hebben we niet op de foto. We waren toen toch al op de terugweg. Nee, in de hoftuin sproei ik niet. Omdat dat het gebied is van vele anderen, dus daar kan ik toch niks beginnen. Ik hou er niet van om onnodig energie te verspillen, dat heeft u goed begrepen. Nee, dat heeft niks met luiheid te maken maar meer met het goed verdelen van je krachten. Dat heb ik inderdaad bij de verkennerscursus geleerd ja.


Bohr zat er ook, op haar bankje. Ja, Bohr is wel een aardig dametje. Zit geen kwaad bij nee. Lijkt een beetje op Cera, vindt u ook niet? Bohr is alleen wat dikker maar dat komt omdat zij niet zo'n nerveus typje is als Cera. Ja, ook vanwege de zalmhapjes die zij van een zekere buurvrouw krijgt, inderdaad.


Thuisgekomen ben ik boven op het vloerkleed gaan liggen. Daar lig ik anders nooit, dat klopt, maar mijn mens had het logeerbed weer eens opgesteld en daar wilde ik niet op gaan liggen. Ik hou er dus niet van, dat verplaatsen van meubels en het uittrekken van mijn favoriete stoel zodat er opeens weer een bed staat in plaats van mijn stoel. Ja, ze had ook weer rondgesjouwd met dat zuigmonster, en ook daar word ik niet goed van. Vandaar dat ik op het kleed op de grond was gaan liggen ja. Die Zoebel was dus beneden. Druk aan het spelen met al die muizen en balletjes. Af en toe bespringt hij mij, en verder loopt hij veel te vaak achter mij aan. Zegt in zijn kindertaaltje dat hij mij cool vindt. Dat hij net zo groot wil worden als ik en dat ik met hem moet spelen. Nee, daar heb ik dus geen zin in. Ik vind hem erg druk ja, en heb nog steeds veel moeite met het wennen aan zijn aanwezigheid. Nou dreigt mijn mens met een gedragsdeskundige dus. Speciaal voor katten ja. Of met kalmerende druppels. Vindt u dat nou ook niet bespottelijk?


Geen opmerkingen: