De lieve vrede....

Japekoppie:
Ik wil rust. Die vind ik meestal buiten. Dat komt door die kleine ja. Die springt maar om me heen, daagt me uit en maakt de meest uiteenlopende geluiden tegen me die ik dus niet snap. Als ik buiten ben geweest, loop ik om en klim naar het slaapkamerraam. Daar wil ik binnengelaten worden. Ja, dan hoop ik dat die kleine niet doorheeft dat ik binnenkom. Ik ga daar op het logeerbed liggen, heel stilletjes. Om eens rustig een dutje te kunnen doen, ja. Maar meestal heeft die kleine dat in de gaten en komt dan ook naar boven. Doe ik net of ik al slaap en hoop dat hij bij mij uit de buurt blijft.


Tokkie Troy:
Wat moet ik nou met dat stel. Mijn zoon Japekoppie heeft nog steeds erg veel moeite met die kleine, en die kleine kan Japekop maar niet met rust laten. Loopt hem steeds maar uit te dagen en springt met salto's om hem heen. Nee, Japekop is niet zo'n speelkat. Is hij veel te serieus voor. Japekop is een echte verkenner heh? Dat merk je aan alles. Maar ja, die Boez is nog erg jong en wil niets anders dan spelen. Ja, ik speel wel eens met hem. Niet te wild hoor, daar ben ik echt te oud voor. Gewoon wat tegen balltjes tikken en schijngevechtjes doen. Ja, hij moet ook leren zich te verdedigen, vindt u ook niet? Maar goed, ik zit er maar mooi mee, met die twee. Ja, ik ga maar tussen hen in staan en liggen. Als een soort buffer ja. Voor de lieve vrede heh?


Boezelmans:
Oom Japekop wil niet met mij spelen. Gaat steeds naar buiten toe. En als hij binnen is, gaat-ie slapen. Als ik hem lastig val, gaat hij grommen. Heel hard grommen ja. En snauwen. Klinkt erg gemeen. Nee, hij slaat me niet. Oma Troy wel, maar dat is om mij manieren te leren. Ik ga maar niet naast Japekop liggen. Heb mijn eigen stoel gevonden. Ja, is eigenlijk oma Troy's stoel maar ik mag daar liggen van haar. Gaat zij ook op het bed liggen. Naast Japekop maar niet dichtbij. Tussen ons in ja. Fijne stoel. Zacht dekentje. Nee, is nog niet gelukkig gezin hier. Maar mij krijgen ze er niet onder. Ik blijf proberen. Laat me niet wegjagen door oom Japekop. Ja, soms ga ik wel beneden slapen. Als oom heel erg boos is. Zit ik bij mens op bank of dichtbij haar op stoel.
Nee, mag niet meer langs benen omhoog klimmen. Doet auw zegt ze. Ik te zwaar ja. Maar kan nu goed zelf op stoel springen. Nee, nog niet op aanrecht. Maar ik oefen elke dag. Komt allemaal goed ja.


(nog geen gelukkig gezinnetje......)