maandag 15 september 2008
De kwaaie pier
Japekoppie:
Ik chagrijnig? U ziet dat aan mij? Ah, mijn houding. Mmmmm. Nou, okee dan. Ja, ik ben lichtelijk ontstemd. Die Boezelaar of hoe hij heten mag. BabyBoez noemen ze hem al. Het is Boez voor en Boez na en daar word ik dus niet goed van. Inderdaad, voor mij is hij niets anders dan een kleine indringer. En eerst was ik "Kleine jongen", nu is hij dat. Ja, ik ben nu "Grote jongen" geworden maar ik hou er niet dat ze me zomaar opeens anders betitelen. En nog zonder mijn toestemming ook, inderdaad.
Eigenlijk wil ik hier ook helemaal niet met u over praten.
Ja, ik heb mijn werk hervat. Nee, ik ben niet erg enthousiast bezig, dat klopt. Maar ik moet gewoon af en toe even van huis en probeer dan die kleine te vergeten. Nee, dat lukt uiteraard niet. Ach, mijn mens doet reuze lief tegen mij en ik doe best ook aardig tegen haar, maar alles is anders en ik vind toch wel dat ik aandacht tekort krijg.
En dan al die visite die komt. Nee, ze komen niet voor mij maar om die kleine te zien. Ze zeggen nu al: "Ik kom even bij jullie Boezelen!". 't Is toch om beroerd van te worden! En dan dat kriebelen op zijn buikie en dat gekroel op en onder zijn kop. Kusjes geven ook ja, yegh! En heb je dat neuzie gezien? En die ooghoekies? Vies ja. Moet steeds worden schoongemaakt. Kan zichzelf nog niet eens behoorlijk wassen. Ja, hij vreet ook uit mijn bak. Nou, mooi dat ik op mijn beurt zijn brokjes opeet. Mijn mens zegt dat ze niet had verwacht dat uitgerekend ik zo moeilijk zou doen over die kleine. Ja, ze had ingeschat dat mijn moeder (T.Troy - red.) voor de problemen zou zorgen, maar ik ben dus de kwaaie pier.
Nee, ik slaap niet meer op het grote bed want daar ligt hij. Nota bene onder het dekbed ja. En gisteren liep hij zomaar over me heen toen ik lag te slapen, dat kleine mormel. Nee, ik speel beslist niet met hem. Mijn moeder zit wel kiekeboe met hem te spelen ja, en dat zit me ook dwars. Ja, je zou denken dat je bloedeigen moeder toch wel jouw kant zou kiezen en niet de kant van zo'n mormel, maar een kat kan zich dus lelijk vergissen.
Ja, ik heb gegromd tegen mijn verloofde, Cera. Nee, dat was niet lief van mij en het spijt me toch wel een beetje. Ze liep me voor de voeten inderdaad, en met haar vrolijke aard past ze momenteel niet bij mijn stemming, begrijpt u?
Anyways, ik zal blij zijn als die kleine weer vertrokken is en ik weer gewoon verder kan met mijn leven. Wat bedoelt u met: hij is een blijvertje? U neemt me toch zeker niet in de maling, wel?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Arme Japekop! Veranderingen zijn lastig! Hopelijk kun je je snel aanpassen...Het is een stuk makkelijker als je je erbij neerlegt dat dingen zijn veranderd, maar dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan! Sterkte ermee!
Jammer dat katten niet zelf kunnen bepalen of er een bij komt of niet, en ook niet zelf hun huisgenoten mogen uitzoeken. Maar misschien komt het allemaal wel goed met Japekop. Alles heeft zijn tijd nodig.
Een reactie posten