Gisteren was het dan zover: de Grote Uittocht. Moeder (zwerfpoes) en haar 7 kittens, ruim 8 weken lang met liefde verzorgd door Wilma, begonnen aan het grote avontuur. De mandjes staan klaar.....
Boezelmans voor het laatst op de vensterbank in het huis waar hij zijn eerste pasjes heeft leren zetten en "gesocialiseerd" werd. Op de achtergrond (in de tuin) ziet u een heuse kattencamping!
De eerste bestemming was: de dierenarts. Daar werd moeder geheel gekeurd en ingeent. Vervolgens waren de kittens aan de beurt.
Ogen, oren en gebitjes werden grondig geinspecteerd. Hartjes en longen werden beluisterd. En allemaal werden ze ingeent natuurlijk.
Broertje Max vond het allemaal maar niks. De anderen trouwens ook niet. Het leven was tot nu toe een feest geweest en wie had kunnen denken dat er een einde zou komen aan het paradijs?
Ja, want het meest onaangename was wel die vreselijke chip die met een groot pistool het kleine lijffie werd ingeschoten....
De fotograaf werd even niet goed bij de aanblik van deze handeling. Een softy dus.
Ja, helemaal gezond. Mooie lange pootjes. Allemaal mooie peuters.
De kleinste mag er ook wezen!
Een felle tante! Nee, ik doe mijn bek niet open voor u!
Als laatste was Boezelmans aan de beurt. Aanvankelijk onderging hij vrij timide zijn "keuring", maar daarna liet hij zijn emoties goed blijken!
Vooral bij het inbrengen van de chip liet de Boez horen hoe hard hij kan schreeuwen.
De tweede bestemming: het dierenasiel in Hilversum. Daar werden moeder Leila en haar jongen netjes administratief verwerkt. Leila ging in qarantaine. Haar melkproduktie moet nu gaan stoppen... De drie kleintjes die nog niet een nieuw huis hebben, blijven ook in het asiel achter. Wij hopen dat ook zij gauw een warm mandje in een goed huis zullen krijgen. De vier anderen zullen snel opgehaald worden door hun nieuwe mensen. Boezelmans werd na afhandeling van zekere financiele zaken in zijn nieuwe mand gestopt. Een moeilijk afscheid volgde....
Toen de zware rit naar Leiden. Zwaar omdat het warm was in de auto, zwaar omdat de Boez voor het eerst moederziel alleen was, zwaar omdat de rit zolang duurde. De chauffeur had het ook zwaar, want Boezelmans bleef de hele rit lang roepen om zijn familie en schelden op de wreedaard die hem ontvoerde. Vijf kwartier lang.....
Dan, eindelijk, waren we in het nieuwe huis van de Boez. Boezelmans wist niet hoe snel hij uit zijn mandje moest klimmen en bleef vervolgens vol verbazing om zich heen kijken. Maar dat duurde niet lang. (Wordt vervolgd.)
2 opmerkingen:
Het is weer een mooi verslag hoor! Graag hoor ik meer van Boezelmannetje, die zeker een grote kater zal worden!Gefeliciteerd met deze "gezinsuitbreiding"
Oh wat spannend! Ik ben erg benieuwd naar het vervolg! Hopelijk went Boezelmans snel aan de nieuwe omgeving. Lekker voedsel helpt altijd, maar het is natuurlijk een hele stap: ineens zonder moeder, broertjes en zusjes en in een vreemde omgeving. Maar daar slaat de Boez zich vast dapper doorheen.
Ik fietste gisteravond trouwens nog langs het katblad gebied, maar heb helaas geen bekenden gezien.
Een reactie posten