Perikelen deel 2: Cera
Cera:
Ja, moest ik weer op die Boez passen. Nee, daar had ik dus duidelijk geen zin in, maar als ik mijn baan als topmodel en verslaggever bij het katblad wil behouden, moet ik af en toe dingen doen waar ik geen trek in heb. Staat dan wel weer tegenover dat ik wat extra snoepies krijg natuurlijk. Nou, dat ventje dus steeds maar achter me aan. Ja, erg lastig. Hij is bijna al net zo groot als ik dus ik verwacht dat dat oppassen binnenkort wel een keer overgaat. Ik bedoel, dat hij dan groot genoeg is om voor z'n eigen te zorgen. Voor zichzelf ja. Maar goed, vandaag was ik dus weer eens even zijn oppas.
Ja, die Harremans was ook in de buurt. Zat vooral op mij te loeren, want hij pest me altijd. Nee, met de Boez bij me bleef Harremans op een afstand. Het is inderdaad geen held, nee. Ze zeggen dat hij tuinman en stoelentester is, maar ik heb hem al maandenlang niet meer zien werken. Nee, u heeft gelijk: dat gaat me helemaal niks aan. Ik wilde het alleen maar even gezegd hebben. Omdat hij me altijd pest inderdaad.
Dat kleine ding liep dus alsmaar achter mij aan. Nee, mijn verloofde Japekop, die zogenaamd de oom van Boez is, trekt zich niks aan van zijn zogenaamde pleegneef. Hij ontloopt hem, dat klopt ja, en dat had ik allang in de gaten. Ja, soort van rivaliteit heh? Die kleine wordt groot en vormt een bedreiging voor mijn verloofde Japekop. Ja, mijn verloofde is een echte verkenner en heel serieus daarin, en die kleine is een echte manipulator. Met die kleine zijn we nog niet klaar, zal ik maar zeggen.
Ja, Harremans heeft dat ook wel in de gaten. Behalve mij, hield hij ook de kleine Boez in de gaten, en Har durfde dus ook niet dichterbij de komen. Daar was ik inderdaad wel blij om, want ik word zo moe van dat vluchten steeds. Wat dat betreft hoop ik dat de Boez mijn vriend wordt, dan kan-ie misschien, als hij wat groter is, Harremans voor mij op een afstand houden. Ik blijf natuurlijk voor altijd de verloofde van Japekoppie, maar dat spreekt vanzelf. Ik snap niet dat u daaraan twijfelt.
Afijn, op een gegeven moment ging de verslaggever/fotograaf met de camera naar de Kruidentuin toe, en ik kon het echt niet laten om even mee te gaan. Ja, de Boez was druk aan het snuffelen, dus ik dacht dat ik wel even weg kon van hem en mee kon gaan met de fotograaf. Tenslotte ben ik ook verslaggever en leerlingverkenner, heh?
Ik liep dus mee naar de Kruidentuin en zag daar opeens de kop van die Bel. De Franskat inderdaad. Ja, die had eerst een witte achterna gezeten, maar toen die witte de gevaarlijke weg overstak, heeft-ie hem laten gaan. Nee, Bel ging niet de weg over en dat lijkt me een verstandig besluit van hem. Heeft u gezien hoe hard ze daar rijden met de wielhuizen? Nou, daarom dus.
Bel had me al gelijk in de gaten. Ja, en hij had zijn ei niet kwijt gekunt heh? Daarmee bedoel ik dat zijn adrenalinepeil nog huizenhoog was door het achterna zitten van die witte, en dat hij nog even zijn energie kwijt moest ja. Dus toen hij mij in de gaten kreeg, was hij vast van plan om me te grazen te nemen.
Ik wilde natuurlijk niet vluchten. Ik bedoel: de helft van de tijd ben ik bezig met vluchten voor al die vervelende pestkoppen (jongens ja) die zo nodig jonge dames als mij dwars willen zitten. Als ik ja. Maar ik dacht op dat moment: ik ben nu verslaggever en als het tot een treffen komt dan moet dat maar, maar dan heeft de fotograaf in elk geval wat te fotograferen, en dan heb ik zodoende toch mooi weer voor nieuws gezorgd, heh? Dus ik bleef inderdaad bij de fotograaf in de buurt ja.
Nee, dat hielp dus niet. Bel kwam op me af, bedreigde me en joeg me op. Nee, de fotograaf grijpt op zulke momenten niet in, want dat mag niet van het katblad. Het normale kattenleven mag niet verstoord worden door mensen, vinden ze daar. Dus alleen als het echt te gek wordt, dus als Bel mij bijvoorbeeld helemaal inelkaar zou slaan zodat ik gewond zou raken, dan grijpen ze in. Ja, want dan zou ik niks meer waard zijn voor het katblad als topmodel, met allemaal stukken uit mijn oren en krassen en wonden overal, snapt u? Ja, dat stond ook in mijn verscheurde contract, dat ze dus niet ingrijpen. Nee, daar was ik het wel mee eens. Ja, als verslaggever loop je nu eenmaal bepaalde risico's, en dat weet je als je aan die baan begint.
Ja, dit is Bel nog steeds. En ik zit inderdaad nog steeds verstopt onder een struik. Het spijt me dat ik niet wat heldhaftiger ben geweest, maar ik ben nou eenmaal zoals ik ben. Ja, zo moet het ook zijn. Ik bedoel dat het niet zo is dat ik me anders moet gaan gedragen omdat ik bij het katblad werk. Nee, dan zou ik gelijk ontslagen worden. Ze willen dat we vooral onszelf blijven, dus daar doe ik dan ook mijn best voor. Om mijzelf te blijven ja.
Na dat incident bij de Kruidentuin, ben ik met de verslaggever naar het Zooiplein gegaan. Ik had niet in de gaten dat Bel toen met ons is meegelopen. Ik zag Japekop daar rondscharrelen en dat vond ik wel gezellig. Erg vertrouwd ja. Nee, ik zou echt geen andere verloofde dan (of is het als?) Japekop willen hebben, al heeft hij een erg ingewikkeld karakter. En een moeilijke moeder heeft hij, ja. Maar ik heb gehoord dat iedere schoonmoeder altijd voor problemen zorgt en de boel op zit te jutten. Nee, ik trek me daar gewoon helemaal niks van aan dus. Echte liefde overwint alles ja.
Ja, ik zat dus te genieten van Japekop's verkenningsronde, want hij kan dat zo goed en ik kan nog een hoop van hem leren, toen Bel weer op me afkwam. Ik vluchte toen naar een bankje, maar hij heeft me daar afgejaagd. Ik ben toen de Hoftuin in gerend, en Bel is de Boez toen maar gaan pesten. Nee, ik kon daar echt niks aan doen. Ik mag dan wel ook oppas zijn, maar er zijn grenzen in mijn mogelijkheden en kunnen. Bovendien wordt het hoog tijd dat die Boez voor zichzelf gaat zorgen. Ja, hoe dat allemaal is afgelopen met de Boez, dat moet u maar aan hemzelf gaan vragen. Ik neem aan dat hiermee het interview met mij is beeindigd? Bent u een beetje tevreden over mijn verslag?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten