Tot onze grote verbazing kwamen wij vanochtend, tijdens het luchten van de redactie, Cera tegen in de keuken. Zij was daar bezig met dringende bezigheden, zoals het leegeten van het voerbakje van haar a.s. schoonmoeder, mevrouw T. Troy, die op dat moment niet aanwezig was.
Nadat wij Cera vermanend hadden toegesproken, vertrok de jonge dame in grote haast via het raam weer naar buiten.
Voor haar verloofde Japekoppie was het allemaal een beetje te snel gegaan, denken wij. Hij keek met een ietwat troebele blik naar de voorbijstormende jonge dame en verroerde geen snorhaar.
Cera naam plaats op het plantentafeltje en keek ons beschuldigend aan. Hoe hadden wij haar smulpartij zo bruut kunnen verstoren en wisten wij dan niet dat het bitter koud was daarbuiten?
Demonstratief keerde zij zich van ons af. Wij gingen ons bijna schuldig voelen. Toen kwam, eindelijk, Japekoppie in actie. Als zijn geliefde in de kou werd gezet, zou hij haar wel volgen om haar te troosten.
Nadat Japekop het pand had verlaten, hebben wij direct het poezenloket dichtgegooid. Wat het liefdespaar verder heeft uitgespookt in de vrieskoude, weten wij niet. Wij doen namelijk ook nog wel eens wat andere dingen, behalve met de camera achter haarfabrieken aanrennen dus. Zoals koffie drinken bijvoorbeeld. Heh!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten