Niet alleen maar vetrandjes

Bohr:
Goeieavond, mevrouw Katblad! Wat leuk dat u bij mij op huisbezoek komt. Met camera nog wel. Dat betekent zeker dat u een reportage van mij komt maken? Ik voel mij zeer vereerd. Ja, u ziet mij hier in mijn mandje. Ik wacht op de dis inderdaad. Nee, dat zal niet lang meer duren. U komt inderdaad op het juiste moment. Dus u eet een hapje met ons mee?


Kijk. Mijn zij-mens is bezig met zoiets onzinnigs als het inpakken van cadeautjes. Nee, geen idee waarvoor dat is. In elk geval is er helemaal niets voor mij bij dus het is verder niet interessant ook. Ruikt u ook het gebraad? Staat in de oven ja. Ik denk dat we zo wel aan tafel kunnen. Neemt u plaats?


Ja, mijn hij-mens snijdt altijd het vlees want daar is hij erg goed in. Koken kan hij trouwens ook als de beste, maar dat zult u zo wel proeven. Nee, ik eet niet mee. Dat is namelijk niet onze gewoonte. Ik mag er wel bijzitten inderdaad, en als ik geluk heb en er wat overschiet, krijg ik dat straks aangeboden in mijn voerbakje. Dus ik zou u willen vragen niet uw bordje helemaal leeg te eten, als ik zo brutaal mag zijn.

Ja, ik hou heel goed in de gaten of het vlees wel eerlijk wordt verdeeld. Nee, de groenten interesseren me niet. Daar moet u zelf maar een oogje op houden.

Ja, u heeft daar een mooi stukje lamsvlees. Met knoflook en allemaal heerlijke kruiden, vers uit de tuin dus. Ja, de kruiden zijn natuurlijk eerst zorgvuldig gewassen. Dat moet wel heh? Met al die zogenaamde tuinmannen hier. Nee, verder zeg ik daar niets over want u weet best wat ik bedoel.

U mag best wat sneller eten wat mij betreft. En graag niet alleen maar vetrandjes overlaten. U eet liever alles zelf op? Ik weet niet of wij dan vriendinnen kunnen blijven. Ach, u heeft gezien dat er nog voldoende vlees in de schaal ligt? Dan heb ik niets gezegd. Ja, ik zie nu ook dat mijn mensen wat stukjes voor mij aan het afsnijden zijn. Dan is het nu dus tijd voor mij om de tafel te verlaten. Leuk dat u er was. Komt u nog eens terug?