Als ik naar het poezenloket wil, moet ik dus de straat oversteken, want ik woon aan de overkant. Maar het is nu geen straat meer. Dus ik moet door het zand. Alles verandert hier, maar het poezenloket weet ik nog steeds te vinden!
Ze zag me zitten en toen kwam ze naar buiten. Ze had een paar snoepies voor me. Ja, uit zo'n paars doosje.
Toen ze zei dat ik er genoeg had gehad, heb ik nog even doorgezeurd. Nee, ik kreeg echt niet meer, dat zei ze dus. Ik heb daarna nog even op de grond gezocht want je weet maar nooit of er nog snoepies zijn gevallen. Op de grond ja. Daarom sprong ik op de grond inderdaad.
Tokkie Troy:
De deur stond open en ons mens stond in de opening. Het was net effe rustig ja, de werkmannen hadden pauze of zoiets. En ik wilde even mijn neus in de frisse lucht steken, dus ben ik langs haar naar buiten gelopen. Nee, ik ben niet ver gegaan. Net een paar stappen van de deur vandaan ja, dat vond ik ver genoeg voor een frisse neus.
Nee, hier had ik nog helemaal niets in de gaten. Ik keek gewoon even naar hoe de straat er uitzag. Ja, dat is altijd weer anders als je buiten staat. Anders dan vanachter het raam ja. Dus ik keek links en ik keek rechts, en dacht er het mijne van.
Nee, hier heb ik nog steeds niks in de gaten. Mijn mens wel ja. Die had natuurlijk allang gezien dat Cera daar zat. Maar dat vertelde ze me niet nee, dus ik schrok me even later een hoedje.
Kijk, hier heb ik het door. Dat Cera achter het muurtje zat ja. Wel, zoals ik net al zei schrok ik dus behoorlijk. Nee, ik had niet verwacht dat Cera daar zou zitten. Ik dacht dat ik even lekker helemaal alleen en rustig voor mijn deur kon zitten, maar dat ging dus mooi niet door.
Toen sprong dat brutaaltje ook nog op mijn muurtje. Nee, dat vond ik dus helemaal niks.
Ja, hier zie je dat ik behoorlijk boos was. Nee, het geeft geen pas om je toekomstige schoonmoeder zo van bovenaf te intimideren. Ik heb haar dan ook flink de mantel uitgeveegd ja.
Toen werden we allebei afgeleid. Ja, geluiden of zoiets, dat ben ik nu alweer vergeten. Maar ik weet nog wel dat ik het toen hoog tijd vond om weer naar binnen te gaan. Dus dat deed ik dan ook. Naar binnen gaan ja.
Japekoppie:
Ik werd de Hoftuin uitgezet door Rooie Gijs. Ja, die van de partij "Hof is Vol". Dus ik was knap chagrijnig toen ik de straat overstak. Ja, achter mij zie je hem nog zitten, Rooie Gijs. Maar ik stak dus over, zie ik mijn moeder en verloofde samen ruzie maken. Nou, dacht ik, dat kan er ook nog wel bij.
Ja, mijn humeur werd er daardoor niet beter op. Maar ik bleef rustig, dat wel. Zal die pil wel zijn. Ja, daar blijf ik vrij rustig door. Nee, ik wind me niet meer zo gauw op.
Nee, ik hoefde niet gelijk naar binnen. Ik ben eventjes voor het raam gaan zitten. Ja, binnen zat inderdaad die Zoebel te mekken. Die wou ook naar buiten ja, maar die mag niet elke dag. Nee, want daar moet ze (ons mens) bijblijven. Nee, hij kan nog niet zelfstandig dus. Morgen wordt hij 5 maanden oud, inderdaad. Ja, hij is al bijna net zo groot als Cera, heeft u dat gezien? Dat wordt wat ja. Want hij zal nog wel een tijdje doorgroeien. Nee, ik wil niet dat hij groter wordt dan ik. Maar dat heb ik dus niet in de poot. Nee, ons mens ook niet. In de hand wat haar betreft ja. Dus niet nee. Nee, voor mij hoeft er geen gebak te komen. Doe mij maar gebak als ze klaar zijn met dat gedoe op straat en als de planten weer daar staan waar ze horen te staan ja. Ja, als het normale leven weer kan beginnen dus. Ja, dan wil ik wel gebak. Vis bijvoorbeeld heh? Ja, hartige taart van vis. Is dat een belofte? Want mooi dat ik u daaraan hou!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten