Ergens bijhoren.....

Ik zag het effe niet meer zitten. Zal wel weer een depressie zijn geweest ja. Ik dacht, ik ga hier liggen en sta nooit meer op. Het kon me allemaal niks meer schelen.


Toen kwam zij, van het katblad. Ze zei dat het allemaal niet persoonlijk is bedoeld, van het niet mogen komen werken op de redactie. En dat ze me heel lief vindt en dat ik erg mooi ben. Eerst dacht ik, ze kletst maar wat.


Maar toen ging ze me aaien en zei dat ik best wel verslaggever mag worden. En dat ze alle vertrouwen in me heeft. Dat ik ook af en toe mag langskomen, maar dat ik niet bij ze mag intrekken. Want daar raakt die ouwe dame (T.Troy - red.) van overstuur omdat ze zwakke zenuwen ofzo heeft. En haar zoon (Japekoppie - red.) heeft een maagkwaal en kan niet veel stress hebben. Daarom mag ik daar niet alsmaar voor de deur en het raam gaan zitten. Maar als het dus aan het katbladmens lag, zou ik daar zo mogen komen werken. Dus het is niet persoonlijk, zei ze nog een keer. Ik probeer dat nu te snappen maar heb er wel moeite mee eerlijk gezegd.

Dus 's avonds zat ik weer voor de deur. Het regende maar dat kon me niet schelen. Toen heeft ze me naar huis gebracht en door het kattenluik gedouwd. En ze zei dat het te laat was om verslag te doen van wat dan ook omdat alle katten binnen waren vanwege de regen en omdat het al bijna nacht was. Dat ik dus moest wachten tot de volgende dag. Dat doe ik dan maar. En dan mag ik morgen proberen om verslaggever te worden. Als ik maar niet weer een depressie heb morgen, want dan kan ik vast niet werken. En als het morgen ook maar niet regent want dan gaat het ook niet door. En dan ga ik me weer vervelen. Maar het is een fijn idee dat ik nu ergens bijhoor. Dat wel.