Vanochtend vroeg, om kwart voor zes, mocht ik naar buiten. Zij, het mens, waarschuwde me nog. Ze zei dat het hard regende, dat het waarschijnlijk glad was op de daken en dat ik heel erg goed moest uitkijken. Maar dat weerhield me niet. Ik moest en zou het dak op. Ik was pas 5 minuten buiten. Nam mijn normale route. Sprong van dakterras naar dakterras en op een bepaald punt moest ik een grote sprong maken van het ene naar het andere dak. Daar gebeurde het. Het was inderdaad glad en ik gleed uit. Ik donderde een paar meter naar beneden, op een binnenplaats. Gelukkig niks gebroken maar wel erg diep en dus moeilijk om naar boven te klimmen. Ook geen houvast dus. Ik bedoel geen leuke klimplant of rekje. Alleen een muurtje maar dat was erg hoog. Ik kon daar natuurlijk niet blijven zitten. Dus ik proberen om toch naar boven te klimmen. Was ondertussen Luna naar buiten gekomen. Zat op het dak, en elke keer dat ik probeerde naar boven te komen, gaf ze me een knal op mijn kop. Ja, dan viel ik weer naar beneden. Ze maakte er ook een hoop lawaai bij, de trut. Grauwen en snauwen dus ja. Ze genoot ervan om mij dwars te kunnen zitten. Toen hoorde ik mijn mens roepen. Dat gaf een extra stimulans. Dus deed ik nog beter mijn best om uit mijn benarde positie te ontsnappen. Ik weet niet meer hoe vaak ik probeerde naar boven te klimmen en hoe vaak Luna me op mijn kop heeft geslagen, maar tenslotte lukte me het om weer naar boven te komen. Ik heb Luna niet aangekeken. Ik wilde maar 1 ding en dat was naar huis gaan. Dus ik ben over de dakterrassen naar huis gelopen. Toen wilde ik in het slaapkamerraam springen. Daar was mijn mens. Maar het lukte niet meer. Het raam is maar een meter hoog, maar ik was zo uitgeput dat ik niet meer kon springen. Ik heb het twee keer geprobeerd maar haalde het niet. Gelukkig is er ook nog een deur naar ons dakterras. Dus mijn mens deed de deur voor me open. Ik ben naar binnen gelopen en heb me naast het bed op de grond laten vallen. Ik was kletsnat en had overal pijn. Toen ik weer een beetje op adem was gekomen, ben ik me gaan wassen. Mijn mens wilde me nog afdrogen, maar dat wilde ik niet. Ik was te moe. Ze mocht me wel even aaien. Toen ik me gewassen had, ben ik eerst gaan slapen. Op het vloerkleed. Daarna, toen mijn mens uit bed was gegaan, ben ik op bed gaan liggen. Ik heb heel lang geslapen. En mijn moeder Tokkie Troy kwam naast me liggen. Dat vond ik best fijn. Ik hoefde vandaag verder niet meer te werken voor de krant. Mijn mens vond dat ik al genoeg had meegemaakt. Dus heb ik de hele dag liggen slapen. En verder heb ik geen nieuws.
maandag 18 augustus 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Beterschap Japekoppie, het mens zal ook wel erg geschrokken zijn!
Wat een belevenissen zo op de vroege ochtend, Japekop! Rust maar goed uit. Gelukkig heb je niets gebroken...maar spierpijn is ook vervelend. Als je een mens was, zou ik zeggen: neem een lekker warm bad. Maar dat zien katten niet echt zitten denk ik. Maar slapen op bed klinkt als een goed alternatief!
Dank u wel voor uw medeleven. Mijn avontuur was gisteren. Vanochtend ben ik weer het dak op geweest. Het was niet nat. Ik ben veilig thuisgekomen.
Een reactie posten