Japekoppie:
Ze stond effe op en toen dacht ik gelijk: nou is het weer mijn beurt. Ik hou er namelijk niet van als ze een boek leest, want als het een goed boek is dan is ze uren achterelkaar van de wereld en laat ze mij aan mijn lot over. Dan kan je mauwen wat je wilt, met je nagels in haar broek gaan hangen, salto's maken of planten molesteren, maar dan kijkt ze niet op of om. En zo zijn we natuurlijk niet getrouwd. Dus toen ze effe opstond, sprong ik op tafel en ging gelijk bovenop haar boek liggen zodat dat lezen eindelijk eens afgelopen zou zijn. Nou, het hielp maar kort. Ik kreeg heel even een hoop aaien, dat wel. En zelfs een dikke zoen in mijn nek en ook nog een op mijn kop (niet dat ik daar nou op zat te wachten....) En ik mocht aan de kersen snuffelen en concluderen dat ik die niet hoef. Een hele volle minuut aandacht kreeg ik, of misschien wel twee. Maar toen duwde ze me gewoon weer van de tafel af. Ik moest maar gaan spelen, zei ze. En ik mocht niet weer op het boek gaan liggen want het was nieuw en ik zou het geplet hebben. En nu zaten er ook allemaal kattenharen op het nieuwe boek en dat was ook niet gewenst. Waar hebben we het over! Ik heb nog wat lopen dreinen, maar toen bleek dat dat niet hielp ben ik inderdaad maar buiten gaan spelen. En heb daar een mot gevangen. Die mot (het was een flinke!) heb ik naar binnen gebracht en in stukjes verdeeld over het tapijt uitgesmeerd. Ze keek nog steeds niet op of om. Het moet wel een heel erg goed boek geweest zijn. Nu heeft ze het gelukkig uit en wat mij betreft komen er geen nieuwe boeken meer in huis. Want nieuwe boeken zijn het ergst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten