Open ramen en deuren.

Cera:
Ik ben erg nieuwsgierig, dat klopt. Daarom kijk ik graag bij de mensen binnen. Nee, niet alleen naar binnen kijken, maar als het even mogelijk is ook daadwerkelijk binnen gaan, ja. Daar klim ik dan voor door een openstaand raam, of ik ga gewoon door de deur als er geen obstakels zijn.
Natuurlijk kijk ik eerst watvoor volk er woont. En of er geen blafbeesten zijn natuurlijk. Nee, als het er te druk binnen is, zie ik van mijn voornemen af. Dan ga ik een huisje verderop, zeg maar. Uiteraard is het mij niet te doen om de inrichting te bekijken. Nee, het is meer om te zien of de mensen wel goed hun etensresten hebben opgeborgen. En of de vloer wel helemaal kruimelvrij is dus. En wanneer er in zo'n huis andere haarfabrieken wonen, kijk ik ook graag of zij hun bordje wel hebben leeg gegeten en of de kwaliteit van de mogelijk nog aanwezige brokjes wel de juiste is. Daarvoor moet ik ze natuurlijk wel even proeven, maar ik offer me graag op.



Ja, ik kom ook regelmatig op de redactie voor dat doel. Controle enzo, inderdaad. Maar het schijnt dat mevrouw Troy dat niet prettig vindt. Nee, daarom zorgt zij er normaal gesproken voor dat alle bakjes met het hapje Gourmet leeg en schoon zijn. Ja, op de redactie gaat het mij vooral om die hapjes Gourmet, omdat ik hun brokken al zo vaak heb beoordeeld en bovendien krijg ik dergelijke brokken ook thuis. Dan gaat de lol er dus een beetje af, ja.
Ik heb trouwens onlangs besloten om daar het ontbijt mee te kunnen nuttigen. Op de redactie ja. Mogelijkheden zat om 's nachts binnen te dringen. Ja, met het lekkere zomerweer staat de boel aan de achterkant van het huis gewoon wijdopen, dus nu ik de route naar die ramen heb gevonden, zorg ik dat ik tijdig in het huis aanwezig ben. Als zij dan naar beneden komt en de redactiekatten staan in de keuken te schreeuwen voor hun ontbijt, ga ik er gewoon tussen staan. Meeschreeuwen, ja. Helaas kan zij van de redactie tellen. Ja, dan word ik inderdaad meedogenloos buiten de deur gezet. Natuurlijk ben ik het daar niet mee eens, dus dan ga ik voor het nog dichte Poezenloket zitten krijsen. Ja, daar wordt ze knap zenuwachtig van. Schuldgevoel heh? Maar dat is dus haar probleem.
Als de redactiekatten klaar zijn met hun ontbijt en naar buiten wensen te gaan, gaat het loket open en dan pas kan ik aan het ontbijt. Met een beetje geluk heeft de Boez wat van zijn hapje laten staan zodat ik ook nog wat kruimels kan meepikken. Ja, soms ligt er ook nog een kleinigheid in het bakje van Japekop, maar mevrouw Troy eet het hare altijd schoon leeg. Nee, wat er overblijft is niet bepaald maagvullend, maar het is wel een gezellig begin van de dag. En dat telt ook, ja....