Omdat wij beneden op de redactie opeens erg veel last hadden van lawaai boven ons, gingen wij maar eens boven kijken wat er aan de hand was. Natuurlijk wisten wij al dat de herrie veroorzaakt werd door onze twee kater-redactiemedewerkers, want zij leveren bijna dagelijks strijd om het bed, en nu er weer een dikker en zacht najaarsdekbed op het bed ligt, laait de strijd af en toe op tot hevig. Dat geeft dan een hoop onrust. Wij schrikken beneden op door gegrauw en gesnauw, harde ploffen en gebonk. Tijd om de jongens tot de orde te roepen, heh? Maar als wij boven komen en hen toespreken, zijn zij zich opeens van geen kwaad bewust, of geven elkaar de schuld.
De Boez lag alleen maar wat op het bed. Nee, hij is er niet af geweest. Hij lag zogenaamd te slapen. En dat terwijl hij nooit overdag op dat bed slaapt. Nee, zijn plek is een comfortabele stoel aan de voorkant van de kamer. En niet hier. We zijn niet gek hoor, Boez!
Japekop steekt zijn irritatie niet onder stoelen of banken. Nerveus geeft hij zijn staart een wasbeurt. Uiteraard geeft hij de Boez de schuld van de herrie en het gegrauw. Ook daar trappen wij niet in. Hier hebben twee schuld!
Ja, nu kun je wel van die grote, onschuldige ogen opzetten Boez, maar wij zien de ondeugendheid er ook best wel in! En die harde ploffen waren vast en zeker van jou, met je lompe bewegingen en sprongen!
Wij uiten wat loze dreigementen, zoals "geen avondeten", "niet meer buitenspelen" etc., maar weten nu al dat dat niet zal helpen. Waarschijnlijk is het gewoon verstandiger om ze allebei naar buiten te gooien, dan kunnen ze daar hun meningsverschillen uitvechten. En, zo gezegd zo gedaan. Even rust in de tent.....
1 opmerking:
Hoe onschuldiger ze kijken, hoe schuldiger ze zijn, meestal!
Een reactie posten