Geen gedegen kennismaking.

Wij waren gaan oefenen met Cera voor haar a.s. examen Verkenner A, en zagen in de parallelstraat de kleine Mini zitten. Nou ja, klein; ze lijkt met de dag te groeien, deze jonge dame!



En ze vond Cera heel spannend, dat blijkt wel uit deze foto's. Maar Cera had het natuurlijk druk met verkennen en eigenlijk kwam deze ontmoeting haar niet zo goed uit. Cera probeerde de kleine te negeren, maar dat werd haar best moeilijk gemaakt.



Cera bekeek Mini even van een afstandje, maar ging toen weer door met het serieuze werk, het verkennen van de parallelstraat dus.



In de ogen van Mini was dat verkengedoe allemaal verdomd interessant. En jonge poezenbeesten zijn nu eenmaal erg nieuwsgierig dus liet ze het er niet bij zitten.

Wat deed Cera daar aan de overkant? Mini moest het weten. En het was bovendien ook tijd om eens kennis te maken met die tante uit de Katbladstraat. Met Cera dus, heh? Ja, want de cursusleidster en fotograaf vond Mini niet bijster boeiend, die kende ze al.

Cera was een struik aan het onderzoeken. Waarop de struik werd onderzocht weten wij niet want wij hadden het op dat moment erg druk met het in de gaten houden en plaatjes schieten van de kleine Mini.

Toen Cera klaar was met haar onderzoek, liep zij met een grote boog om Mini heen. Nou, dat was dus niet om op te schieten. Op die manier kwam een gedegen kennismaking nooit tot stand.

Wij kregen trouwens de indruk dat Cera totaal niet zat te wachten op die kennismaking. We waren immers serieus aan het oefenen voor haar examen en dus was er geen tijd voor poespas van wat voor aard dan ook. Tenminste, zo dacht Cera er vast en zeker over en wij konden dat wel van haar begrijpen. Ze is dan ook echt wel aan dat eindexamen toe, dat is duidelijk.

Het kwam dus niet tot een neus-neus contact. Cera voelde zich duidelijk wat geïrriteerd door de aanwezigheid en opdringerigheid van Mini en zwaaide daarom ook woest met haar staart. Mini trok zich daar natuurlijk helemaal niets van aan.

Maar het was ons wel duidelijk dat we verder moesten met de oefening; dat dat in elk geval beter was voor Cera. Mini zat ons een beetje sneu aan te kijken toen we met Cera de Steeg in gingen, maar we wisten zeker dat ze ons gauw vergeten zou zijn en op zoek zou gaan naar ander vertier. Want zo werkt dat nu eenmaal bij van die jonge haarfabriekjes!