Ongewenste gasten.

Daar het diner van Japekop, de Boez en mevrouw Troy ernstig werd verstoord door een Storm die voor het (gesloten) poezenloket zat te krijsen (Japekop kreeg geen hap door zijn keel en mevrouw Troy idem), besloten wij onze luidruchtige, opdringerige gast weg te lokken met een klein hapje op zijn eigen buitentafel. Hij was tenslotte al een paar dagen alleen, wist dat wij van de voedselvoorziening waren en zou ons derhalve toch niet met rust laten. Storm liep enthousiast met ons mee, hing zelfs bijna in onze broekspijpen en maakte ons het lopen praktisch onmogelijk, maar wij kwamen tenslotte toch bij zijn tafel aan. Wij zetten het bakje met het plukje Gourmet neer, Storm dook er met zijn snuit in en bijna onmiddellijk kreeg hij op zijn beurt een ongewenste gast. Dat was dus Oscar.



Wat wij niet verwachtten, gebeurde. Oscar had blijkbaar ook ontzettend veel trek in een hapje en kende geen bescheidenheid of angst. Zou dit wel goed aflopen? Wij kennen Storm als een kat die geen andere katten in zijn territorium duldt. Zelfs als er geen enkele reden is voor een conflict, zal Storm er wel een verzinnen. De hele buurt siddert voor hem en ook Oscar neemt regelmatig de benen als hij Storm ziet naderen. Wat hier gebeurde was dus op zijn zachts gezegd heel bijzonder......




Storm liet zich wegduwen van zijn hapje! Hij gromde wel, maar Oscar was doof en blind, ging louter en alleen op zijn neus af en zette zijn tanden in de kleine, zachte brokjes vlees...... Dit kon toch niet waar zijn! Wij keken met open bek (eh... mond natuurlijk!) toe. Oscar had slechts 1 oor naar achteren en begon te schrokken. Ging Storm nu nog ingrijpen of wat!



Ach, Storm duwde Oscar opzij, hoewel Oscar daar bezwaar tegen had. Maar het gebeurde wel. En nu hoorden wij het gesmak van Storm, die slechts aan 1 kant van zijn bek kan kauwen omdat er aan de andere kant bijna geen tandjes meer zitten. Wij vragen ons trouwens af hoe dat zo gekomen is en zullen het zijn mensen vragen; Storm zelf vindt het namelijk niet de moeite waard ons daarover in te lichten....

Wel, Oscar keek niet blij. Nu gingen beide oren naar achteren en wij durfden op dat moment erop te wedden dat hij het er niet bij zou laten zitten!

En jawel, Oscar begon Storm langzaam maar zeker weg te duwen. Wij hoorden alleen Storm lichtjes grommen maar verder werd er niet gedreigd of gescholden.

Oscar won. Wederom was hij erin geslaagd het bakje te veroveren en Storm, die normaal gesproken dus zijn mannetje staat, keek toe hoe Oscar wederom zijn brokjes jatte. Toen gebeurde iets wat wij nooit voor mogelijk hadden gehouden: WIJ KREGEN MEDELIJDEN MET STORM!!!

Jazeker. En wij grepen dus in.

We duwden Oscar opzij. Dat was een hele klus want Oscar is bijzonder stevig en zijn gewicht zal ook niet gering wezen want wij hadden erg veel moeite hem weg te duwen van het bakje en de tafel! Natuurlijk verzette hij zich heftig, dus dat speelde ook mee.

Oscar nam uiteraard geen genoegen met onze tussenkomst en klom rap weer op de tafel, maar gelukkig had Storm er ondertussen voor gezorgd dat het bakje (praktisch) leeg was.

De laatste kruimeltjes werden zorgvuldig door Storm weggelikt en dus konden wij met gerust hart terugkeren naar huis, waar wij overigens de voordeur zomaar open hadden laten staan, niet wetende dat er zoveel te fotograferen zou komen.

Wij zagen, op de terugweg, dat de bijzondere gebeurtenis ook bekeken was door Jut en Jul. Cera en Boez zouden weer heel wat te bespreken hebben!

Wij trouwens ook. Want hoe zit het nu eigenlijk? Is Oscar alvast bezig de positie van Storm over te nemen of is Storm bezig zich alvast terug te trekken? Of veranderen alle regels en gewoonten wanneer er lekkere hapjes in het spel zijn? Waren Storm's hersentjes misschien vertroebeld door de geur van de Gourmet? Of voelt hij zich wellicht onzeker als zijn mensen niet thuis zijn? Wij snappen er in elk geval helemaal niets van.
We kunnen u verzekeren dat we er de hele nacht wakker van hebben gelegen......

Toen we thuis kwamen, bleken de bakjes van onze redactieleden toch leeggegeten te zijn. Maar omdat Japekop en mevrouw Troy later op de avond nog te kennen gaven dat hun buikjes rommelden, vermoeden wij dat Cera misbruik heeft gemaakt van de openstaande deur zodra wij met Storm wegliepen. Er is namelijk niemand zo snel in het opeten van "verlaten" voedsel als Cera. In elk geval hebben wij, voor het slapengaan dus, nog een blikje open moeten trekken.

Inmiddels zijn de mensen van Storm gelukkig weer teruggekeerd. Wij hopen dat dat zal betekenen dat Storm niet meer te pas en te onpas voor onze deur of loket komt krijsen, anders moeten wij namelijk mevrouw Troy weer aan de kalmeringsmiddelen zetten. En dan kan zij haar werk niet meer naar behoren doen....