De koelte van de nacht.

Als het de hele dag zo warm is geweest, gaan wij natuurlijk wat later op de avond nog even een rondje lopen om van de koelte te genieten. Mevrouw Troy bleef uiteraard achter om het Poezenloket te bewaken, dat nog steeds openstond om de frissere, koele lucht op de redactie binnen te laten. Wij waren benieuwd wie er allemaal nog meer op waren en in het duister rondscharrelden.



Japekop wilde er een nachtverkenning van maken en deed daar erg serieus over. Soms roepen wij wel eens naar hem dat hij zich lekker moet laten gaan en wat ronddollen, maar Japekop blijft altijd maar weer die stoere verkenner die geen enkel risico neemt en op zijn hoede blijft.



In de parallelstraat bleven we nog even op de Boez wachten, maar die kwam niet. Hij verkoos wel "rond te dollen" en vermaakte zich tussen het kattenkruid en de struiken. Wij hadden eigenlijk ook niet anders verwacht.



In de donkere straat zagen wij alleen Luna in een vensterbank zitten. Meer was er dus niet te zien. We gingen terug naar de Katbladstraat, lieten Japekop (die aan een hapje toe was) binnen en gingen eerst maar eens op zoek naar mevrouw Troy, die opeens nergens meer te vinden was. Zij had haar post verlaten om een of andere duistere reden.

Mevrouw Troy vonden wij niet, maar de Boez kwam wel terug uit de Kruidentuin. Blijkbaar had hij geen anderen kunnen vinden om mee te spelen en nu wilde hij dan toch ook maar een hapje voor het slapengaan.

Tja, een hor in het poezenloket! Dat was voor het eerst en de Boez wist er dan ook geen raad mee. Wij hielden lange tijd de deur voor hem open, maar natuurlijk wilde hij kost wat kost door het raam naar binnen. Het hor werd echter niet verwijderd; wij wensen niet te worden opgevroten door de muggen.

Tenslotte - het was niet anders heh? - gaf de Boez het op en konden wij hem gewoon via de deur naar binnen loodsen.

Ondertussen had mevrouw Troy zich nog steeds niet gemeld. Wij gingen maar eens op onderzoek uit.

Oscar lag voor zijn huis af te koelen. Hij zag er een beetje moe uit....

Zijn huisgenoot Lima had nog meer energie over; hij stapte nog vrolijk in het rond.

Lima wil nooit zo graag op de foto. Zeker bang dat wij weer een "vermist"poster voor hem maken?

Harremans liep in de buurt van de Poort te schooieren. Hij klaagde dat hij honger had, maar daar konden wij helaas niets aan doen. Harremans heeft trouwens altijd honger en dus moet je daar niet teveel aandacht aan schenken.

Zou daar dan eindelijk mevrouw Troy zijn? Het zou eens tijd worden!

Maar nee, we hadden het kunnen weten. Waar Harremans is, is zijn broer Panda nooit ver vandaan.

We zijn tenslotte maar weer teruggekeerd naar de redactie en hebben eerst de Boez en Japekop hun avondhapje gegeven. Toen zijn we nog een half uurtje gaan zoeken naar mevrouw Troy, maar zij bleef onvindbaar.

Omdat mevrouw Troy al sinds jaren niet meer ver van huis is gegaan en wij vertrouwen op haar beoordelingsvermogen en andere kwaliteiten, hebben wij verder niet meer gezocht. Waarschijnlijk heeft zij zich verstopt gehouden op een koel plekje, daar gaan wij dus maar van uit. In elk geval kwam zij vlak na tweeën voor het hor zitten met het verzoek om binnengelaten te worden. Wij ontvingen haar allerhartelijkst, hebben ook haar voorzien van een avondhapje en konden toen eindelijk met een gerust hart gaan slapen. De redactie was weer compleet en daar gaat het tenslotte om.