Wie kwamen wij zomaar tegen in de Kruidentuin tijdens onze ronde? Ja, het was de kleine Mini van pas 4 maanden oud. Ze lag wat te rollen in de zon en had het, zo te zien, erg naar haar zin.
Toen wij echter met de camera wat al te dichtbij naar haar zin kwamen, kroop zij onder de bank. Ja, die ene met al dat beton en muurtjes er omheen. Bijna kunst te noemen, inderdaad....
Daar lag Mini tussen de takjes en blaadjes. En ze kauwde ook nog eens op die takjes. Maar de foto daarvan mislukte. Te dichtbij dus vaag.
Natuurlijk vraagt zo'n klein haarfabriekje om geaaid te worden, en dat deden wij graag. Wij kwamen echter niet helemaal ongeschonden uit de strijd. Nou ja. Straks maar even in de biotex en bovendien zijn wij gelukkig pas nog ingeent. Na dat incidentje met mevrouw Troy bij de dierenarts, inderdaad.
Het is ook niet makkelijk om met 1 hand te aaien en de andere te fotograferen. Vooral niet als je ook nog met de camera tussen de plankjes door moet inzoomen. Maar dat kon Mini helemaal niets schelen. Zij had wel schik in dat geklooi van ons.
Mini zat trouwens wel erg dicht bij de gevaarlijke en drukke verkeersweg. Daarom ook hebben wij haar een stukje op weg naar haar huis terug gedragen. Doch 's avonds kwam de kleine zomaar de Katbladstraat in dribbelen en verscheen in de buurt van ons poezenloket. Een ondernemend dametje dus. En nog pittig ook; dat moesten wij wel concluderen toen wij, thuisgekomen na haar gedragen te hebben, onze handen nazagen op beschadigingen. Ach, dat hoort ook bij het "kattenjournalist" zijn, heh?
2 opmerkingen:
Wat een lieffie om te zien, maar wel met erg scherpe nageltjes blijkbaar.
Op die foto's onder de bank kan je ook zien dat cypers een erg goede schutkleur is.
Als je zo schattig bent, vergeeft iedereen je alles natuurlijk. Schrammen ook.
Een reactie posten