Het ochtendritueel.

Soms zijn de redactiekatten al zo vroeg in de morgen erg irritant aanwezig, dat wij het slaapkamerraam openklappen (kan vanuit de bedstee) zodat het hele stel wat ons betreft het dak op kan. En dat doen ze dan dus ook. Hier ziet u de Boez, die bij voorkeur over de smalste randjes loopt (die vaak ook nog glad zijn door de regen). Hij springt tegenwoordig als eerste door het raam.



De tweede die naar buiten gaat is de laatste tijd steeds vaker mevrouw Troy. Jarenlang kwam zij niet meer op de dakterrasjes; dat gebied had zij overgedaan aan haar zoon Japekop. Maar nu de Boez zich overal mee is gaan bemoeien en dus ook met Japekop's dakterritorium, vindt mevrouw Troy dat zij daar ook bij moet zijn. U ziet haar in de rechter bovenhoek op weg naar hoger gelegen delen.



U ziet hier de Boez rechtsonder, nog steeds zittende op zijn luie achterwerk naast het prachtige molentje van de achterbuurman. Mevrouw Troy wederom in de rechter bovenhoek. En waar is Japekop dan? Wel, hij heeft de pest in. Omdat hij niet als eerste buiten was en omdat zijn gebied nu is "ingenomen" door die kleine Zoebel en J's moeder. Hij twijfelt of hij nu binnen zal blijven of toch ook maar naar buiten zal springen.

Japekop hangt hier uit het raam. Zal hij of zal hij niet?

Ja, Japekop is toch naar buiten gegaan. Maar hij staat dus wel te schelden. Niet alleen op de Boez maar ook op ons. Omdat wij het allemaal hebben laten gebeuren dus. De Boez trekt zich uiteraard nergens wat van aan maar wij hebben toch wel een beetje te doen met onze grote Verkenner A.

U ziet mevrouw Troy steeds verder van huis gaan. De Boez is overeind gekomen om Japekop te verwelkomen maar deze heeft dus geen trek in gezelschap. Hij zou even later dan ook weer het huis betreden en beneden in de keuken gaan lopen zeuren om zijn ontbijt.

De Boez, voor de zoveelste keer teleurgesteld omdat Japekop niet met hem wil optrekken, gaat dan maar mevrouw Troy achterna. Zij staat ook nog op deze foto. Jawel, ze zit heel klein tussen twee schoorsteenpijpjes in, 1 sprong hoger voor de Boez.

De Boez is mevrouw Troy gepasseerd en maakt een rondje door de dakgoot aan de overkant. Het openstaande raam is trouwens van Luna (die altijd op wielhuizen po(e)seert), en gelukkig voor de Boez is zij thans niet aanwezig. Anders hadden we zeker mot in die dakgoot gehad.

Mevrouw Troy staat klaar voor een sprong. Het lijkt een huppeltje van niks (van het ene platte dakje naar het andere), maar wij weten dat de afstand kleiner lijkt dan hij is. Dat mevrouw Troy deze sprong nog steeds durft te wagen (met haar artrose) vinden wij zeer moedig. Zou zij onverhoopt naar beneden storten, dan zit ze opgesloten op een binnenplaatsje en zitten we in de problemen. Mensen zijn namelijk nooit thuis als je ze nodig hebt.
Japekop is precies op dat punt al eens door Luna van dat platte dakje gemept en op die binnenplaats terecht gekomen. Misschien weet u het nog? Het heeft toen lange tijd geduurd voor hij kans zag weer naar boven te komen en was toen zo uitgeput dat hij niet eens meer de sprong naar ons raam kon maken.....

Gelukkig, mevrouw Troy is weer veilig thuisgekomen. Nu nog even wachten op de Boez en dan kan het ontbijt geserveerd worden.

Ach, daar is hij. Wij roepen de twee redactiekatten binnen en zoeken dan Japekop op. Zijn humeur is er niet beter op geworden, maar als hij zijn portie Gourmet voor zijn neus krijgt, zal er wel een gunstige ontwikkeling volgen. Japekop zal later op de dag in zijn eentje alsnog het dak gaan verkennen. Dat doet hij dan op zijn gemak en heel serieus. Zo'n dakinspectie is voor Japekop erg belangrijk en er mogen dus geen pottenkijkers bij zijn; daar wordt hij nerveus van.

Na het ontbijt wordt het Poezenloket opengedaan en komt Cera als eerst naar binnen. Zij zegt dat ze met de Boez komt spelen, maar daar ze meestal direct doorloopt naar de keuken om te controleren of de etensbakjes wel leeg zijn, geloven wij haar niet helemaal meer op haar woord.

Any ways, de dag is voor de redactie allang begonnen als vele buren nog in hun bed liggen te knorren....