Paasbrunch

Na onze Paaswandeling gingen mevrouw Katblad en de fotograaf naar de Paasbrunch in het Hof. Onderweg kwamen ze Bohr tegen. Zij zat wat te mokken op het bankje van Rooie Gijs, die overigens zelf nergens te bekennen was. Maar anders was Bohr daar natuurlijk ook nooit gaan zitten, heh? Effe erbij blijven, mevrouw Katblad! Tjongejonge....



De Boez en zijn vriendje Oscar waren met mevrouw Katblad meegegaan. Ja, ook zij hadden wel trek in een brunch! Alleen was het voor beide haarfabrieken te eng om de eetkamer te betreden. Teveel vreemde mensen, heh? En best wel luidruchtig ook omdat het Pasen was en vanwege de spanning voor de eierenzoektocht. Maar Boez was gaarne bereid om buiten op wat hapjes te wachten. Of eigenlijk ging het hem natuurlijk vooral om de aandacht.



Doch Oscar zag in gedachten al een paar zacht gekookte eitjes voorbij komen. Zonder zout graag. Jammer alleen dat deze lunch voor mensen was, en dus niet voor leerling-reporters met vacht. Wat een teleurstelling voor de Os!



De Boez zag de gedekte tafel en was boos. Niet dat hij nou zo graag menseneten eet, maar waar mevrouw Katblad is, wil hij ook zijn! En nu moest hij dus buiten blijven wachten..... Dat zat hem behoorlijk dwars. (Verwend knaapje eigenlijk, heh?)

Wel, Boez bleef dan ook daadwerkelijk in de Hoftuin wachten. Os was het na een tijdje zat en vertrok. Boez wilde niet vertrekken zonder mevrouw Katblad. Natuurlijk zat hij regelmatig voor de ramen te jengelen. Lekker ontspannen hoor, Boez! Kan je niet gewoon naar huis gaan? Nee dus.

Halverwege de maaltijd moesten er eieren gezocht worden in de tuin. Boez deed zijn best maar vond er geeneen. Dat kwam ook omdat hij op de verkeerde plaatsen zocht. Typisch Boez dus.

Daar Boez! Een groene! Arme Boez; hij ziet natuurlijk helemaal geen groen tussen groen!

Boez zocht nog even verder. Tevergeefs....
Toen alle eieren verzameld waren, gingen de mensen weer naar binnen. Boez nam weer plaats voor het raam en zat dusdanig klaaglijk en irritant te jengelen dat mevrouw Katblad hem maar naar binnen haalde. "Nog erger dan een mensenkind!", riep ze.

Maar Boez voelde zich helemaal niet op zijn gemak tussen de mensen aan die vreemde tafel. Hij zat te worstelen in de armen, wilde niet op schoot, wilde niet weg en wilde ook niet blijven. Kortom: lekker onrustig! Tenslotte was het maar beter om naar de redactie terug te gaan, vond de fotograaf. Mevrouw Katblad had toch al genoeg lekkere broodjes gegeten, heh? Nou dan!

Thuis kreeg de Boez een paar verantwoorde kattensnoepjes. Daarna keerde hij weer terug naar de Hoftuin terwijl mevrouw Katblad dus speciaal voor hem naar huis was gegaan. Snapt u daar nu wat van? Wij niet!