Toen wij een rondje met Cera gingen lopen, zagen wij Mini in de Parallelstraat. Zij had zich weer eens verstopt en had veel belangstelling voor onze reporter. Ze hield Cera namelijk erg goed in de gaten en volgde haar nauwlettend met haar slimme, scherpe oogjes. (Mini negeerde de fotograaf trouwens compleet...)
Wat was Mini van plan? Zou ze haar schuilplaats verlaten om Cera aan te vallen? Wat ging er in dat kleine koppie allemaal om?
Ja hoor! Toen Cera een eindje verderop was gelopen, sprong Mini van de bloembak af en zette ze de achtervolging in. Cera deed net alsof ze Mini niet had gezien maar wij weten wel beter, heh?
Wij wandelden nog rustig en afwachtend een stukje door.
Toen Cera de hoek om (bij de Kruidentuin) was gegaan, sprong ze op het bankje en wachtte Mini daar op. Maar Mini, ook niet achterlijk, had daar rekening mee gehouden. Heel voorzichtig kwam ze naderbij. Nou, dat zou vast wel uitlopen op een confrontatie heh?
En inderdaad. Er werd flink over en weer gemept, maar dat allemaal achter het bankje door het hout en het ijzer heen, dus ongeschikt voor de foto. Tenminste, we kregen geen scherpe beelden van de haarfabrieken zelf. We probeerden nog wel even de regie over te nemen, maar dat bleek een onbegonnen zaak. Tenslotte lieten we de twee meiden, al meppende, lekker hun gang gaan en gingen op huis aan voor een bakkie troost...
1 opmerking:
Fijn om te zien dat Cera zich niet door iedereen op haar kop laat zitten!
Een reactie posten