Plicht.

Mevrouw T. Troy:
Zo zit je nog gezellig met bezoek aan tafel, het volgende moment verlaat iedereen de tent. Omdat er zogenaamd nog gewerkt (lees geklooid) moet worden in de vrije natuur.
En dan blijf ik hier alleen achter en niemand die zich iets van mij aantrekt....
Wel, ik blijf dus niet in mijn uppie binnen zitten, heh? Ik hoor er toch ook bij? Ja, dat vergeten ze wel eens, met zijn allen. En ik mag dan wel oud zijn, ik ben verre van seniel of dement!


Daarom ga ik ook maar naar buiten. Want regen of geen regen, er moet iemand zijn die de boel bewaakt. Ja, voor hetzelfde geld komen de pestkoppen door de Poort deze kant op om onze beginnende Nepeta op te vreten. Of ze komen hier de boel markeren, wat ook erg ongewenst is.
Dus terwijl het hele stel loopt te lanterfanten en zogenaamd op verkenning gaat, zal ik wel voor ons huis en gebied zorgen. Dat voel ik als mijn plicht. Niemand zal mij ooit iets kunnen verwijten, en als ik niet de verantwoording nam, zou het hier een ongeregeld zooitje worden. Het wordt tijd dat iemand dat eens gaat beseffen. Juist ja.