vrijdag 23 april 2010
U bent in staat?
Hee mevrouw Katblad! Ik dacht al dat u nooit meer zou komen! Nee, want u bent al een paar dagen niet meer geweest en ik dacht al dat u was verhuisd of iets dergelijks. Maar gelukkig bent u daar weer! Zat het tegen soms? Ach, een uit de hand gelopen verkoudheid? Ja, u heeft nog een gemeen hoestje, maar gelukkig heeft u de winterjas aan en hoog dichtgeknoopt. U bent in staat om mij even te knuffelen? Fijn zo. Heeft u gezien hoe onze tuin weer aan het groeien is? Ja, nog even en ik kan weer mooie ligplekken gaan maken. Nee, de varens zijn zo'n beetje uitgeroeid. Ja, mensenwerk inderdaad. Nee, mijn broer en ik waren het daar niet mee eens, maar naar ons wordt dus niet geluisterd. Ja, die varens waren ideaal. Prima om tussen te schuilen en prachtige opvulling inderdaad. Gaven ook heel wat schaduw en dat vond ik erg prettig. Maar goed, ze doen op hun manier hun best, de mensen. Nee, erg veel inzicht hebben ze niet, dat klopt. Maar goed, wat nu telt is dat u weer eens langs komt en mij van aaien voorziet. Ook erg belangrijk, ja. Ja, lekker die oude spijkerbroek van u. Geef ik graag kopjes tegen, ja. U heeft niemand bij u? Des te beter. Ja, dan is al uw aandacht alleen voor mij. Heerlijk heh? Nou, wij met zijn tweetjes hier? Ja, het is een mooie dag, wat u zegt....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Met Harremans ben ik blij dat u weer opknapt, mevrouw Katblad.
Een reactie posten