's Avonds hoorden wij al klaaglijk gemauw uit de dakgoot van de buren komen. Natuurlijk gingen we kijken, maar konden direct vaststellen dat het hier geen noodgeval betrof. Nee, het was Luna maar, en wij weten van haar dat ze de weg over de daken op haar klauwtje kent. Toch?
Echter, tot onze schrik moesten wij de volgende dag vaststellen dat Luna daar nog zat! Een buurvrouw had haar gemauw de hele nacht door gehoord, dus er moest wat aan de hand wezen met deze oude dame (Luna dus, heh)! Tijd om bij Luna's mens aan te gaan bellen en te vragen wat er mis kon wezen.
De buuf ging naar de parallelstraat (waar Luna dus woont) en wij bleven Luna gezelschap houden. We probeerden haar allerlei vragen te stellen maar ze luisterde niet en kwam erg verward over.
Nee, niet springen Luna! Zo erg kan het toch niet zijn? Wacht maar rustig in de goot, je mens komt er zo aan! Alles sal reg kom, echt waar!
Gelukkig kwam het mens op tijd. Met een trapje, maar dat bleek niet nodig want Luna werd via het bovenraam naar binnen gelokt en even later kon haar mens Luna in zijn armen sluiten.
En Luna herkende haar mens gelukkig nog.
Echter, de weg terug naar huis lijkt zij steeds vaker kwijt te raken. Of durft zij niet meer te springen van goot naar muurtje naar dak? Zijn het de oude botten en/of spieren misschien?
Luna was teveel in de war om daarop te kunnen antwoorden. Bovendien wilde zij natuurlijk direct naar huis voor een slokje en hapje.
Wij hopen vanzelfsprekend dat dit incidentje eenmalig was. Maar we zullen Luna goed in de gaten gaan houden, want als Katzheimer op de loer ligt, nou, dan weet je het wel.....
4 opmerkingen:
Arme Luna - gelukkig is ze weer veilig beneden. Hopelijk was het iets eenmaligs...
Katzheimer. . . .
Bacchus had er op het eind van zijn leven ook een beetje last van. Dan lag hij uren in de tuin van de achterburen en moest ik de sloot overklimmen om hem op te halen. . . . Op roepen reageerde hij niet.
Is niet leuk.
Ahhhh, gossie, arme Luna. Misschien kan ze beter wat dichter bij huis blijven de volgende keer en niet meer de geveltoerist uithangen.
Achgos, arme Luna...
Snuitje heeft volgens mij ook een beetje last van Katzheimer...bijna elke nacht gaat ze in de badkamer staan krabben aan het roostertje in de deur naar de gang (ze komt er in via de deur van de slaapkamer) en gaat dan net zo lang door tot ik hard haar naam roep, dan denkt ze blijkbaar "O ja, aan die kant kon ik er ook uit" en komt dan verheugd weer op het bed liggen.
Een reactie posten