Japekoppie:
Nou had je me weer niet geroepen, terwijl je weet dat ik jouw voorproever ben!
Maar ik rook het al vanaf het dak natuurlijk, en hier ben ik dan. Ik neem aan dat je een fliebertje voor me opzij hebt gelegd?
Wat is het eigenlijk dat zo lekker ruikt? Zeg je nou echt dat dit niet goed voor mij is? Wel, dat bepaal ik altijd nog zelf, heh? Laat me er maar even bij.
Ah, ei dus! Ruikt erg goed ja.
En ik zie een hoop fliebertjes. Je was toch niet van plan om dit allemaal alleen op te eten heh?
Nee, want anders hebben we een probleem hier in huis.
Nee, ik laat mij niet opzij zetten door jou.
Je kunt kiezen. Of je gooit nu twee fliebers hier op de grond, of je gooit ze in mijn voerbakje.
Eerder gaan we dus niet weg. Ja, want ik ben met zijn tweeën, dat zie je toch? Schiet dus maar gauw op, anders worden we ontzettend boos! Ja, wij allebei inderdaad!
2 opmerkingen:
Ja, dat is weer het nadeel van een glimmend gepoetste oven.
Hihihi, doet me denken aan de tijd dat Snuitje voor het eerst van haar leven een vreemde kat door de tuindeur heen gezien had (en er dus enorm van geschrokken was). Vervolgens heeft ze ongeveer drie maanden lang tegen zichzelf geblazen elke keer als ze zichzelf tegenkwam in de spiegelende oven (of 's avonds in het spiegelende raam bij de vensterbank). Het was trouwens best zielig, maar ook wel om te lachen. Want het was een hele gemene kat die ze telkens tegenkwam, die altijd blies en haar oren naar achter had.
Een reactie posten