Knap Lastig.

Was het eerst een geworstel, gespring en gedol daar onder onze vergadertafel, opeens was het helemaal stil. En dat terwijl wij niemand hadden zien vertrekken. Tijd dus om maar eens een kijkje te nemen. Wel, u ziet het zelf. Boez had zijn vriendje Oscar weer eens in de houdgreep en er zat voor Os niks anders op dan zich "dood" te houden. En hij (Os) keek ons aan met een blik van: "Tja, 't is is niet anders, heh? Ik ben weer de klos...."



Maar plots zag hij toch kans zich los te worstelen en gaf de Boez een knal voor zijn kop. Zonder nageltjes uit dus. Echt vriendjes, niet? Nee, elkaar echt pijn doen ze niet; we horen tenminste nooit een grauw, gil of snauw als ze aan het ravotten zijn.



Cera kwam voorbij en dacht er het hare van. Nee, als Boez haar in de houdgreep wil nemen, laat ze luid protest horen. Want dergelijke dingen doe je niet met dames, wel?

Mevrouw Troy vond het maar knap lastig, dat gestoei onder haar tafel. Zij is erg gesteld op haar
rust, en wil zich bovendien kunnen concentreren als zij in functie en dus van de bewaking is. Maar gelukkig was zij goed gestemd omdat de zon zo heerlijk scheen. Ze sloeg zelfs haar 2e middagdutje over! Het lijkt wel of het lekkere weer haar nieuwe kracht en energie heeft gegeven en daar zijn wij erg verheugd over. (Mevr. Troy hoopt over 3 maanden alweer 16 jaar te worden!)