We moesten buiten blijven.

Boez:
Cera was vanochtend al ver voor het ontbijt bij ons in huis gekomen. Nee, niet via het poezenloket want dat was nog niet open, en de deur was ook niet open, nee. Ze was door de keukenkoepel gekomen. Ja, helemaal omgelopen en toen via het keukendak op het aanrecht gesprongen. Ik vind het erg gezellig als ze bij ons is, maar Japekop vindt dat niet. Nee, die is namelijk bang dat Cera al onze ontbijtjes op zal eten. Ja, dat doet ze wel eens, stelen van onze ontbijtjes. Maar goed, we gingen dus samen een ochtendwandelingetje maken, Cera en ik. Naar de Hoftuin dus. En toen bedacht ik dat het wel leuk zou zijn om bij Bohr op bezoek te gaan. Ja, Cera ging gewoon met mij mee, al voelt ze zich niet zo veilig in de Hoftuin omdat daar pestkoppen wonen. Panda en Harremans inderdaad, en ook nog Rooie Gijs natuurlijk. Maar die waren nog niet buiten.



Bohr was wel op ja, maar het raam was niet open. We konden dus niet bij Bohr naar binnen.



Cera:
De Boez had me meegenomen naar Bohr om daar op visite te gaan. Maar we mochten er niet in en Bohr was ook niet in de stemming voor bezoek want ze moest nog haar ontbijt krijgen. Ja, ik zag best dat ze een bakje met iets lekkers kreeg en het water liep me in de bek. Ik had graag een hapje meegegeten maar dat mocht dus ook al niet.



Nee, ik weet niet wat de Boez nu van Bohr wil. Hij gaat er wel meer op bezoek en dan ga ik niet mee. Nee, Bohr is geen vriendin van me en bovendien kom ik niet graag in die tuin vanwege al die pestkoppen die daar wonen. Ja, die jagen me altijd weg. Boez jagen ze niet weg. Ik weet ook niet waarom niet.

Boez bleef daar maar naar binnen kijken. Ik niet nee, want ik moest de tuin in de gaten houden vanwege de pestkoppen. Die waren er gelukkig niet nee, anders was ik allang weer teruggegaan naar de Katbladstraat.

We hebben daar nog een poosje gezeten, de Boez en ik. Tot ik de deur open hoorde gaan. Ja, toen ben ik maar eens even gaan kijken want misschien was er nog wel wat van dat ontbijt over, heh?

Bohr stond nog steeds te eten en ik mocht er niet in. Ja, ik moest buiten blijven. We hadden dus eigenlijk al die tijd voor niks zitten wachten. Wel, toen zijn de Boez en ik weer teruggegaan naar de Katbladstraat en zijn we naar de redactiekeuken gegaan om te zien of daar nog brokjes waren. Ja, die waren er nog zat maar die brokjes begin ik eigenlijk een beetje zat te worden.

Waarom ik dan vannacht door de keukenkoepel ben gesprongen? Nou, ten eerste natuurlijk omdat ik op bezoek wilde gaan bij de Boez, maar ook omdat je maar nooit weet. Nee, dat ga ik niet verder uitleggen want u snapt heel goed wat ik daarmee bedoel! Heh?