Luna:
Nee ik ben niet bang voor u zoals die anderen hier uit de straat. Ik ga zelfs mijn ogen niet opendoen alleen omdat u hier weer eens voorbij komt. En als u toevallig te dichtbij komt of anderszins lastig bent, geef ik u gewoon een knal. Zoals gewoonlijk ja.
Weet u trouwens dat uw waterbak leeg is? Ja, want ik kwam gisteren langs en toen zat er geen water meer in. En dat lijkt me toch niet de bedoeling van zo'n waterbak, wel? Ja, het vervelende was dat ik dus voor niets kwam. Het is toch al zo'n roteind lopen naar die bak, en op mijn leeftijd is dat dus een extra inspanning, zal ik maar zeggen. En dan kom ik dus daar, met mijn tong zo ongeveer op mijn poten, moet ik constateren dat die waterbak leeg is. Ja, dat was een heel onaangename verrassing inderdaad.
Dus als u nu doorloopt en naar de redactie teruggaat, kunt u die bak gaan bijvullen zodat ik straks niet weer voor niks kom. Want ik moet wel op u kunnen rekenen, heh? En op deze manier gaat dat dus niet. Ja, laat mij maar lekker verder slapen of wat daar voor door moet gaan. Voor mij een weet, voor u de vraag inderdaad. Tot ziens, mevrouw Katblad, en niet vergeten heh?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten