Ga van m'n bankie af!

Cera:
Ja ja! De zon schijnt en ik zou dus tevreden moeten zijn, maar toch is er een vuiltje aan de lucht!
Of liever gezegd: een stuk vuil, want dat zit op mijn bankje en ze wil er niet af! Ja, ze kan net zo goed in haar eigen straat in de zon gaan liggen want ze heeft daar een eigen wielhuis met vergunning, maar ze heeft mijn bankje uitgekozen en nu kan ik daar niet meer op! Nee, geen haar op mijn lijf die erover peinst om naast haar te gaan zitten. Mevrouw Katblad, omdat ik uw topmodel ben, staat u toch zeker aan mijn kant, heh? Kunt u haar niet overhalen te vertrekken?


Luna:
Ik kwam alleen maar even om wat uit te rusten op dit bankje, komt daar opeens dat scheldende wijffie stennis schoppen. Ja, ik was namelijk onderweg want ik had net uw waterbak bezocht voor een lekker lebbertje vocht, en daar ik niet zo jong meer ben en het nog een heel eind lopen is naar huis, moest ik even gaan rusten en dat doe ik natuurlijk bij voorkeur in de zon en op niveau. Wel, dit bankje viel me op dus ben ik daar neergestreken. Is dat verboden soms?



Tjonge jonge, wat een drukte om niks. Hoor dat mormel toch eens schreeuwen; het is niet normaal. En dat terwijl zij ook wel eens op mijn wielhuis zit, dat heeft u zelf met eigen ogen laatst ook nog gezien. En daar zeg ik dan toch ook niks van? Als zij op mijn wielhuis zit, ja? Maar het is wel goed hoor, ik ga al.
Maar als ik onderweg in elkaar zak en nooit meer opsta, is dat wel uw schuld. En de hare, uw topmodel ja. Omdat zij mij dus weggescholden en u mij hier dus nu weggekeken heeft van dit bankje terwijl ik nog niet volledig was uitgerust, inderdaad. Wel, knoop dat maar goed in uw oren. En als u de volgende keer met uw camera bij mij langskomt en een foto van mij wilt maken, kijk ik gewoon de andere kant op of loop ik uit uw zoeker weg. En zij zet geen stap meer op mijn wielhuis, daar zal ik ook voor zorgen. Ja, het is maar dat u het weet. U ook nog een rotdag, ja.