Wij zagen Oscar op een wielhuis heen en weer lopen en wilden weten waarom hij dat deed. Het wielhuis was namelijk van een vrij algemeen soort, niet al te schoon en nat. Reden te meer om Oscar eens te vragen waar hij mee bezig was.
Maar Oscar had geen tijd om onze vragen te beantwoorden. Hij had het erg druk en was op zoek naar iets of iemand. Nee, hij wilde niet zeggen wat of wie dat was. Nou, stonden we daar dus mooi voor gek met onze camera!
Zeker was dat Oscar het wat of wie niet bovenop het wielhuis had gevonden en dat hij daar tevens niet wijzer was geworden. Hij kwam dus maar weer van het dak af en sprong te straat op. Vervolgens liep hij in de richting van de redactie.
Wij besloten ook maar weer om te keren, tot we een zacht geluidje hoorden. Het kwam onder het wielhuis vandaan. O, nee heh? Cera zeker weer?
Nee, geen Cera maar de Boez! Had hij zich verstopt voor Oscar? Had ik hen gestoord bij hun spel? Of was de Boez uit angst voor Ozzie onder het wielhuis gekropen? Wij konden ons dat haast niet voorstellen....!
Boez zag Oscar verderop op de redactietafel zitten en besloot maar tevoorschijn te komen. Dat vonden wij erg plezierig, want foto's maken van een haarfabriek onder een wielhuis is niet altijd een prettige bezigheid.
Het blijft dus de vraag waar deze twee leeftijdsgenootjes mee bezig waren. Was het onschuldig spel geweest dat wij hadden onderbroken, of een gevalletje van pesterij? We gingen naar Oscar toe om opheldering te vragen.
Doch Oscar had om de een of andere reden de pest in en weigerde elk commentaar. Wij gingen nog even op zoek naar getuigen van het wielhuisvoorval, maar die waren er niet op dat moment. Zal je altijd zien dat, wanneer je getuigen nodig hebt, ze er nooit zijn.
We zullen dus wel nooit te weten komen wat er bij dat wielhuis gebeurd is, en moeten proberen daar vrede mee te hebben. Al is dat natuurlijk wel erg moeilijk, heh?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten