Felle, koude wind.

In de Kruidentuin kwam Charli klagend naar ons toe. Hij had niemand om mee te klooien of zooien. Natuurlijk had wij medelijden met hem, en spraken hem vriendelijk toe. Ach, wat was hij toch zielig. En dat er nou niemand anders in de Kruidentuin was om hem gezelschap te houden!



Nou, er was dus wel iemand. Maar met die "wapwow" wou Charli niet optrekken. Nou ja! Als het zo hard waait, kun je niet verwachten dat alles maar op straat rondsliert. Nee, wie verstandig is zit lekker binnen. Dus je kunt nu niet zo kieskeurig zijn! Toch, Charli?
Wel, dan moesten wij maar eens omkijken en zien wie Charli bedoelde....



Oh. Juist ja. Nee, met deze Pestkop valt inderdaad niet te zooien of iets dergelijks. Bel de Franskat is niet tot zooien of klooien in staat, hij weet alleen maar hoe hij anderen moet dwarszitten en pesten. Nee, dan snappen wij je, Charli!
Maar wat is hij toch mager, heh? Die Bel dan. Hij heeft het zeker erg druk gehad tijdens zijn vakantie.



Bel had geen zin om ons daarover wijzer te maken. Hij zat naar Charli te loeren die overigens geen krimp gaf. Nee, Charli lijkt erg veel op zijn broer Japekoppie. Als het even niet hoeft, wordt er dus niet geknokt of gemept. Confrontaties ga je uit de weg, en helemaal als je elkaar tegenkomt in gebied waar je het geen van beiden voor het zeggen hebt. Hoewel, Bel denkt altijd dat hij overal de baas is!
Maar nu hield hij zich rustig. Wellicht omdat Charli zo onverschillig bleef en niet van plan was om voor Bel weg te vluchten.




Omdat er dus niks te pesten viel, verdween Bel de Franskat tussen de Nepeta. Ja, die bloeit nog steeds en groeit maar door en door. (Misschien moeten wij maar eens stiekem een polletje op de schop nemen en verplaatsen naar onze geveltuin. Maar dit terzijde.)

Ja Bel, je bent brutaal, stout, een pestkop etcetera, maar je mag er qua uiterlijk best wezen. En je doet het heel goed op de foto. Wat een prachtige ogen toch!
Afijn, wij hadden al een aardig rondje gelopen zonder jas aan, en dat kan echt niet meer met de huidige buitentemperatuur, vooral niet als het zo hard waait. We besloten daarom Bel maar gewoon Bel te laten en vertrokken naar de redactie, met Charli in ons kielzog.

Ja Charl, je raam staat open en je kattenluik vast ook. Je kunt dus zo naar binnen als je dat zou willen. Nee, met ons ga je niet mee. Dan wordt je moeder (T. Troy) weer niet goed en daar hebben we even geen zin in.

Wij gingen naar binnen en lieten Charli achter op straat. Wel flink overigens van hem om toch met die felle, koude wind naar buiten te gaan. Nee, dan die van ons. Die lagen natuurlijk weer boven op het dekbed. En dat terwijl het een gewone werkdag was en ze geacht werden op reportage te gaan!

We moeten ze maar weer eens streng toespreken. Hoewel, niet te streng natuurlijk want anders gaan ze vast en zeker weer in staking. Moeilijk hoor, de omgang met haarfabrieken......