Vergunninghoudster.

Luna:
Jazeker, ik heb een vergunning voor het parkeren in deze straat, maar daar hadden we het al eens over gehad. En omdat het wielhuis momenteel niet beschikbaar is, moet ik het doen met dit tweewielgeval. Ja, een groot zadel, dus dat is gunstig inderdaad, maar ik kan maar slecht mijn draai vinden.



Het is even wennen ja, zo'n zadel. Mijn wielhuis heeft een groot dak met balustrade, en dat geeft een zeker gevoel van veiligheid. Ja, alsdat je daar niet zo makkelijk vanaf kan donderen dus. Maar dit is andere koek. Geen bescherming, niks om je aan vast te houden. Wel zachter dan zo'n wielhuisdak ja, daar heeft u gelijk in.



Ik geloof dat ik nu de juiste houding heb gevonden. Ja, misschien lukt het me zelfs om in deze houding een kleine dut te doen, maar dan heb ik wel graag dat u doorloopt, anders gaat het niet lukken. Het klopt inderdaad dat ik u nog steeds niet helemaal vertrouw, maar volgens mij is dat wederzijds, niet? Ja, ik heb goede redenen om u niet te vertrouwen. Wel, u heeft laatst mijn kippenbot afgepakt en dus weet je maar nooit wat u nu weer in uw hoofd heeft gehaald om mijn leven te verpesten. Ach, we gaan het nu toch niet hebben over die ene keer dat ik u een bescheiden mep heb gegeven, heh? Nee, dat was een onbeduidend klapje op uw hand en het verbaast me dat u dat hebt onthouden. Ja, ik hou er nu eenmaal niet van als mensen te dichtbij komen. Omdat je maar nooit weet, inderdaad, wat u zegt.

Wel, nu we onze wederzijdse grieven hebben uitgesproken.... Zou het misschien mogelijk zijn om mij nu met rust te laten zodat ik wellicht kan beginnen aan mijn dutje? U heeft vast nog wel meer te doen dan hier rondhangen met die camera, niet? Dat dacht ik ook. Goed, dan is dat ook weer duidelijk en dan gaat u nu gewoon leuk weer verderop. Nee, geen foto's meer, het is mooi geweest zo. Ja, mijn vergunning wordt het volgende kwartaal gewoon automatisch weer verlengd, maakt u zich daar maar niet druk om. Ajuus dus. Ja.