Regen, regen en nog eens regen.

Nee, het weer is niet bepaald om vrolijk van te worden of te zijn. Onze redactiekatten waren dan weliswaar al vroeg in de natte ochtend op het dak, maar nadat ons nieuwe dekbedhoes en de slaapkamervloer plus trap vol kwam met natte, zwarte pootafdrukken, hebben wij tenslotte toch maar het raam dat toegang geeft tot de dakterrassen en hoger gelegen pannen, gesloten. Vervolgens had ons personeel (de redactieploeg dus) zo de pest in, dat het hele team weigerde de straat op te gaan om nieuws te verzamelen. Er zat dus niets anders op dan de fotograaf in zijn eentje er op uit te sturen. Zouden er wel katten op straat te vinden zijn in dit hondenweer?
Wel, Charli wilde best wel een frisse neus, maar dan op een droge plek. Hij zat in de vensterbank voor het open raam en was niet van plan om ook maar 1 poot buiten zijn huis te zetten. Tenminste niet zolang het regende. Groot gelijk, vonden wij. En in de Hoftuin? Hoe was het daar?



Niemand te bekennen tussen de planten of struiken. Ook Panda (op de foto) was binnen gebleven terwijl er best nog wel wat werk in de tuin te doen was. Maar niets is vervelender dan een natte vacht. Ja, want blafbeesten hebben dan nog een beschermende vetlaag waardoor, als zij zich uitschudden, het water direct wordt weggeworpen, de ruimte in om het maar zo te zeggen. Of regelrecht in uw gezicht, dat komt ook best wel vaak voor. (Jakkie!)
Maar haarfabrieken worden lekker nat en blijven dat ook, tenzij je ze met een handdoek van een zekere (betere) kwaliteit afdroogt. En er zijn er helaas maar weinig die dat prettig vinden, dat afdrogen dus. Nee, beter is het om maar gewoon binnen te blijven als het mottert of erger...



Wel, de slakken komen juist uit hun schuilplekken tevoorschijn bij nattigheid. Wij zagen in de Hoftuin de passieplant vol met van die glibberjongens. En behalve dat ze zich tegoed deden aan de smakelijke bladeren, hadden ze de bovendien de vruchten ontdekt en dus was het feest. Toch al bijzonder om te zien, deze oranje vruchten van de passiebloem, maar ook nog eens grappig om te ontdekken dat de slakken kennelijk die vruchten erg smakelijk vinden!

In de Kruidentuin zagen wij Kaija in staat van opwinding. Wat was er nu weer aan de hand?

O jee, Zwarte Gijs was op oorlogspad. Wij hebben al vaker opgemerkt dat Zwarte Gijs zich nooit zoveel aantrekt van het weer, en ook nu liep hij gewoon rond te klooien in de regen. Nu is het natuurlijk ook zo dat Gijs, eenmaal buiten, niet meer zo makkelijk zijn huis binnen kan, tenzij er een deur openstaat. Maar gezien de daling van de temperatuur, het (werk)uur van de dag en nog enkele andere factoren, was zijn huis afgesloten en zat er niets anders voor hem op dan maar op sjouw te gaan en er het beste van te maken. En omdat er niks te beleven was in de Katbladstraat, was Zwarte Gijs dus maar de Kruidentuin ingelopen. Op zoek naar vertier en een slachtoffer om te pesten. Je moet toch wat, heh?

Kaija wilde Gijs natuurlijk best in de gaten houden, maar dan wel op een droog plekje. Dus alleen maar logisch dat ze zo'n plekje ging opzoeken.

Zo. Onder een tafeltje dus. En wat ging Zwarte Gijs doen?

Gijs liep alleen maar een rondje. Er was helemaal niets te beleven in de Kruidentuin want er waren geen slachtoffers. Nou, dan heb je het dus gauw gezien. Dus Zwarte Gijs verliet alweer heel snel de tuin van Kaija. Nee, voor Kaija had Gijs geen belangstelling want zij laat zich beslist niet pesten en dat weet Gijs heel goed. Hij deed dan ook geen enkele poging. Kaija was ondertussen wel onder het tafeltje vandaan gekomen om de boel beter te kunnen overzien. Ja, die natte vacht moest dan maar; sommige dingen zijn gewoon belangrijker. Zoals het in de gaten houden van je territorium inderdaad. Maar Kaija, Gijs is al bijna de hoek om hoor! En als je ons niet gelooft moet je zelf maar kijken!

Nee, Kaija wacht nog even met kijken want anders ligt het er te dik bovenop. Gijs mag tenslotte niet de indruk krijgen dat hij belangrijk is, want dan is het hek van de dam. Kaija is dus de onverschilligheid zelve. Maar wij weten beter....

En ja hoor! Op het juiste moment kijkt Kaija om en ziet zo nog net het laatste stukje staart van Zwarte Gijs de hoek om verdwijnen. Nu weet ze genoeg. Kaija is een wijze poes en heeft haar waardigheid behouden. Het is allemaal een kwestie van timing. En daar kunnen wij mensen nog wat van leren, heh?

En dat Gijs vlak om de hoek achter een plantenpot is gaan zitten om af te wachten of Kaija hem wellicht nog zal volgen, is weer erg wijs van Gijs. Ja, hij was dan wel heel onverschillig Kaija gepasseerd en had haar zogenaamd helemaal niet opgemerkt, maar achterlijk is hij niet. Hij heeft echt wel gezien dat zij hem in de gaten hield. En nu zou het dus best kunnen dat zij de hoek om komt om te zien of hij daadwerkelijk haar gebied heeft verlaten. Jammer alleen voor Gijs dat Kaija geen interesse in hem toont. Want zou het niet leuk geweest zijn als zij hem had gevolgd en dat hij haar vervolgens had kunnen bespringen vanuit zijn schuilplaats? Nee, het feest gaat niet door.

Geen Kaija dus voor Gijs, geen verrassingsaanval ook, maar wel een vervelende fotograaf die vastlegt dat jij daar voor Jan Doedel achter de plantenpot zit en dus een beoordelingsfoutje hebt gemaakt. Ja Gijs, nu sta je te boek als de sukkel van de week!

Nou, Gijs heeft alweer iets anders gezien. Tenminste, hij doet alsof. Nee Gijs, wij trappen daar niet in. Er is helemaal niks te zien in de Katbladstraat. Het verhaal eindigt hier, al wil je ons wat anders wijsmaken.

Wij laten Zwarte Gijs achter in de regen, achter de plantenpot, en lopen terug naar de redactie. Even later zien we uit ons raam Gijs terugsjokken naar zijn huis. Ja, het is een sombere dag en het is nog nat ook. Wij hebben de kachel aangezet. Morgen is het misschien wel weer droog. Of niet. De lens van de camera is beslagen. De dranghekken staan alweer overal in de stad klaar voor de 3 oktober viering. Niet vergeten wat Bach-rescuedruppels te kopen. Anders is straks Leiden in last en zitten we opgescheept met 3 overspannen redactiekatten. En we vrezen ook voor de andere Katbladbuurtkatten. Of liever: alle katten in Leiden Centrum. We kunnen ze het niet uitleggen, dat feest van Leidens ontzet. En dat mensen af en toe erg raar doen en veel lawaai maken. En we hopen dat de wind tijdens het afsteken van het vuurwerk gunstig zal staan....