Populaire graspollen.

Cera zat op de Boez te wachten maar deze was niet thuis. Nee, we wisten niet waar hij zat maar we wilden best wel even voor haar gaan zoeken! En dat deden we dus.


We vonden de Boez in de Hoftuin, tussen het gras. Hij zat daar lekker rustig aan het gras te knauwen en was niet van plan om met ons mee naar huis te gaan. Zelfs niet toen we hem vertelden dat Cera daar op hem wachtte.

Cera kon toch best naar hem toekomen? Nee Boez, dat durft ze niet. Want er lopen pestkoppen in de Hoftuin rond en daar is ze bang voor. Dat weet je toch?

Maar Boez was nog niet klaar met kauwen en we konden hem natuurlijk ook niet dwingen om met ons mee te gaan. Het enige wat we konden doen was plaatjes schieten. Boez met (tuin-)slang dus. En daar kwam ook nog een pestkop bij.

Het was Panda. Ook hij kwam gras eten. Zeker de tijd van de dag!

Nou, zo te zien smaakte het goed. Wij weten niet wat het is met dit gras maar alle haarfabrieken zitten er graag tussen en smullen ervan. Is het omdat het van die grote sprieten zijn? Smaken ze extra kruidig of wat?

In elk geval was hier geen tijd voor pesterijtjes. Trouwens, Panda pest de Boez sowieso niet meer. Wij denken dat er een soort van gedoogbeleid door Panda wordt gehanteerd. Maar alleen ten aanzien van de Boez, want Cera is nog altijd en immer de klos.

Hoewel, hier ziet er even naar uit dat Panda de Boez heeft ontdekt en hem wil bespringen. Wij houden ons hart vast.

Maar vervolgens verdwijnt Panda tussen de pollen en horen of zien wij niets meer. Het zal dus allemaal wel meevallen.

Nu hier toch niets meer gebeurt, besluiten we terug te gaan naar die arme Cera die daar in haar eentje nog steeds zit te wachten. Wij zullen haar moeten vertellen dat de Boez belangrijkere dingen heeft te doen. Of zullen we een smoes verzinnen om haar te sparen?

Als we teruglopen naar de Poort, zien we Harremans zitten. Gelukkig zit hij maar wat bij een teiltje en smeert hij zijn haren niet uit over de schone was van een buur. Maar dat kan natuurlijk nog veranderen. Je weet inderdaad maar nooit.

Gelukkig. Als we door de Poort lopen, komt de Boez achter ons aan. Nu hoeven wij niet meer na te denken over een smoes en kunnen hij en Cera lief gaan spelen. Of zooien en klooien, dat maakt niet uit. En wij kunnen met gerust hart aan het werk. Wij zijn namelijk nog lang niet klaar met koken!