Op bezoek bij Igor.

Jawel, eindelijk was het zover: wij gingen op bezoek bij Igor. Toen wij binnenkwamen in het huis, zagen wij als eerste Bonya, de oude dame met frommeloortje en uit een ver weg gelegen asiel. Een beetje sikkeneurig was ze wel, maar dat komt doordat ze al zo oud is en wij vreemd voor haar. "U hoort hier niet!", zagen wij haar denken... En natuurlijk had zij daarin helemaal gelijk.



En ja hoor! Daar was hij dan. De hoofdpersoon van deze reportage, heidepoesje Igor dus! Nou, Igor is al een flinke jongen. Hij was zeer geïnteresseerd in onze camera maar speelde ondertussen wel gewoon door. Handig als je een paar dingen tegelijk kan! Daar zijn wij best jaloers op...



Heel goed, Igor! Hou die flappootjes van dat gekke beest maar goed vast!
Ziet u trouwens ook wat wij zien? Ja, een dik, rond buikje! Igor heeft het goed en vreet als een eh... dokwerkerskater. Waarschijnlijk wil hij net zo groot worden als zijn huisgenoot Iwan!



Niet loslaten hoor, Igor!

Lotje wilde ook graag wat aandacht. Daartoe ging zij in de vensterbank liggen zooien met de lamellen. En dat leverde dus deze aardige foto op! Zij was overigens erg afstandelijk toen wij pas waren binnengetreden, maar draaide langzaam bij. Dat vonden wij natuurlijk alleen maar leuk en gezellig...

Iwan kwam ook nog even. Niet om gedag te zeggen helaas, maar om te schranzen. Toch wel erg merkwaardig dat wanneer je Iwan buiten ontmoet hij maar niet ophoudt met vertellen en vreselijk veel aandacht vraagt, en dat hij in zijn eigen huis/omgeving zich vervolgens gedraagt als een schuwe, mensenvreemde, ongeïnteresseerde Jodokus. Wij moeten daar toch nog eens met hem over praten.

Wel, Igor is dus ook niet vies van eten. Dat doet hij graag en veel. En niet al te netjes zo te zien! Kijk uit Igor, de stukkies vlees vallen bijna je bek uit!

Bonya heeft wel moeite met eten. Het gaat er allemaal niet van harte in en daarom krijgt zij soms haar eten op de trap, vanwege de broodnodige rust dus. Bonya is erg mager, maar niet zo vreselijk mager meer als toen ze net uit het asiel kwam. Goed blijven smikkelen Bonya! Dat is goed voor je!

En toen was het tijd voor het zalven van de oortjes van Igor. Dat is dus voor (of eigenlijk tegen)de oorontsteking waarover wij al eerder berichtten. Gelukkig is Igor niet meer doof ondertussen, en dat zal vast en zeker komen door het gezalf, zullen we maar zeggen. Ach ja, natuurlijk is het niet zo leuk, dat geprut in je oren. En daarom moet Igor helaas even in de houdgreep...

Ah, gossie! Het is zo toch nog wel echt een baby, heh? Een baby met vette oortjes dan. Wat een droppie is die Igor toch...

Ja Igor, wat moet dat moet. Geen ontkomen aan. Maar nog even en dan ben je weer helemaal beter en dan blijven ze wel weer van je oortjes af, hoor! Bovendien hebben wij nu gezien dat jouw zij-mens heel behendig is met de zalf. De behandeling was in een mum van tijd achter de rug.

Lotje voert nog even een show op voor de balkondeur. Helaas voor haar opent deze deur zich niet, al doet zij er nog zo lief tegen. Igor kijkt toe, maar wij vermoeden dat hij toch een beetje aan het inzakken is.

En ja hoor, even later zit hij bovenop de krabpaal en zie je zijn oogjes zwaar worden.

Wel, moe is moe. En dus moet er nodig geslapen worden. Igor heeft daar geen moeite mee. Zij oogjes zijn dichtgegaan...

Nu kan Igor natuurlijk verder niet meer gestoord worden. Hij heeft zijn slaap hard nodig om weer helemaal te herstellen van zijn oorontsteking. Maar dat komt vast wel goed. Wij zagen ook vandaag weer een vrolijke, energieke heidepoes met wie het prima gaat en die het zeer getroffen heeft qua mensen! En wij bedanken diezelfde mensen voor hun gastvrijheid. Natuurlijk blijven wij Igor volgen; hij woont nu toch immers in de Katbladbuurt? Nou dan!