Gaat liefde door de maag?

Toen wij een hoop kabaal hoorden en naar buiten keken, zagen wij daar Bel de Franskat in aanvallende positie staan voor een aantal plantenpotten, en tussen die plantenpotten zagen wij een rode gloed. Welke sukkelaar had zich laten insluiten door Bel? Wij vonden dat wij maar eens moesten gaan kijken.



Bel ging er uiteraard vandoor toen wij onze voordeur opende en hard vroegen wat hier allemaal aan de hand was. De rooie bleef weggedoken tussen de potten zitten. Wij liepen om de potten heen, de camera gereed voor de onthullende foto.



Rooie Gijs? Wat krijgen we nou? Ben je ziek? Pijn in je buik of anderszins niet helemaal lekker?
Dit kon niet waar zijn. De partijleider van Hof is Vol in het nauw. En hij weigerde elk commentaar. Wij hadden bijna met Gijs te doen, ware het niet dat hij nog niet lang daarvoor onze mevrouw Troy had belaagd. Geen medelijden met hem dus.



We liepen naar de Kruidentuin om te zien waar Bel gebleven was. Bel zagen we niet maar wel een Siep die weer eens erg chagrijnig was. Nee, ze wilde ons niet vertellen of ze Bel was tegengekomen en grauwde behoorlijk agressief naar Cera die met ons was meegelopen.

Nu durfde Cera natuurlijk niet meer mee de Kruidentuin in, en dat was natuurlijk precies wat Siep beoogde. Tijd om de hulptroepen in te roepen.

Maar de hulptroepen waren niet zo enthousiast. Japekop probeerde zich onzichtbaar te maken achter een grote plant en was zeker niet van plan om met ons mee te gaan. Nu moeten we wel vermelden dat Japekop de laatste tijd vaak niet zo lekker is en vaak overgeeft (onder ons bed). Wij hopen dat het "alleen maar" een haarbal is en niet weer problemen met zijn zo gevoelige maag. De Boez, die ook niet zo dol is op Siep (zelfs bang van haar!), probeerde zich eruit te draaien. Hij deed net alsof hij ons niet zag of hoorde, maar daar trapten wij niet in. Kom Boez, niet zo kinderachtig en mee komen! Er moet verslag worden gedaan over de situatie in de Kruidentuin en dat kan niet zonder verslaggever!

Nou vooruit dan maar, dacht de Boez. En hij ging dus mee. Siep was ondertussen in het raam van haar huis gaan zitten, want ze heeft dan wel een grote bek maar als er meer dan 1 tegenstander bij haar in de buurt komt, trekt ze zich toch liever terug.

Vooruit Boez, spoor Bel op!

Maar Bel had de Boez al gezien en de rollen werden omgedraaid. De Boez echter nam een snelle route door de planten en Bel had het nakijken. Nee, bij een katblad werken is geen makkie. Je loopt vaak gevaar en moet allemaal moeilijke opdrachten vervullen.

Bel had in de gaten dat de Boez vandaag te snel voor hem was. En er was ook nog ergens een luid gesis (geblaas zo u wilt) te horen geweest, maar dat was vast een leeglopende fietsband of zoiets. In elk geval wist de fotograaf weer van niets en ging Bel op de vlucht. Ja, de parallelstraat in, richting zijn eigen veilige huis.

Wel, Bel ging de Kruidentuin uit, Oscar kwam langs de andere kant binnen. Ha Os, nog lekker gegeten de laatste tijd?

Ach, wat was Oscar blij ons te zien. Na onze benen uitgebreid te hebben ingesmeerd met zijn markeerstofje, ging Ossie er maar eens lekker bij liggen. Om geaaid te worden ja. Oscar is een vreselijke charmeur en slijmerd. Hij voerde ook nog een toneelstukje voor ons op.

Toneelstukje.

Toen kreeg hij Cera in de gaten. De fotograaf was gauw vergeten en Oscar richtte al zijn aandacht op ons topmodel. En de Boez? Die had het heel druk met snuffelen tussen de struiken dus die had helemaal niks in de gaten. Klein sukkeltje! Want wat gebeurde er?

Cera liep te poeseren over de rand van het centrum van de Kruidentuin. Ze had heus wel gezien dat Oscar naar haar keek en deed extra haar best om zo bevallig mogelijk van paal naar paal te lopen.

De Boez, helaas, heeft geen oog voor haar schoonheid. Cera is voor hem gewoon zijn vriendinnetje, en hij vergeet dat jonge dames af en toe best een blijk van bewondering nodig hebben. En als je dus niet goed oplet en nooit eens een complimentje geeft, krijg je last van de concurrentie!

Ja, want Oscar stak zijn bewondering voor Cera niet onder stoelen of banken. En Cera vond dat natuurlijk prachtig. Vooral als die bewondering komt van een jong ventje dat er ook mag wezen. Want eerlijk is eerlijk, Oscar mag dan wel vieze gewoontes hebben en een slijmerd zijn, hij is een prachtige kater; mooi van kleur en flink van postuur.

Ja, Cera was echt onder de indruk van Oscar en vergat dat er een Boez was.....

En toen Oscar naar de rand van de tuin liep, langs de gevaarlijke verkeersweg, volgde zij hem...

Os liep duidelijk stoer te doen. Zo van: kijk eens wat ik durf en wat ik kan? Maar zijn stoerdoenerij was van korte duur. Er kwam namelijk een klein blafbeest langs, eigenlijk een kefbeest, die behoorlijk te keer ging toen hij Oscar in het oog kreeg. Os dook als een pijl uit de boog tussen de struiken. En Cera?

Die vloog de boom in....

Ja, wat nu? Brandweer bellen? Ladder halen? Nee, dat was vast niet allemaal nodig. De boom was niet zo vreselijk hoog en bovendien kan Cera heel goed springen. Als je van een flink hoog dak op een container kan springen, kun je ook wel uit deze boom op de zachte aarde springen, toch?

Dat vond Oscar tenminste ook. Het blafbeest was doorgelopen en Os was tussen de struiken vandaan gekomen. Nu stond hij onderaan de boom Cera aan te moedigen. Tenminste, dat vermoeden wij. Het kan ook zijn dat hij best wel ook de boom in wilde om Cera gezelschap te gaan houden, maar dat hij niet wist hoe.

Oscar klom zelfs een stukje tegen de stam op maar verder dan dat ging het niet. Daar stonden we dan. Wat een belachelijke situatie nu toch weer. Kom nou uit die boom, Cera!

Wel, Cera draaide alsmaar rondjes in de boom maar kon niet besluiten waar naar beneden te zakken. Wij riepen nog dat wij haar best wilden opvangen, maar daar voelde Cera niet zo voor. Omdat we toch in een impasse zaten, gingen we maar even kijken waar nu in godsnaam toch de Boez was gebleven.

Nou, die had dus alles gezien en zat een eindje verderop tussen de struiken te wachten op wat komen ging. We kregen de indruk dat hij niet veel snapte van en over de situatie, maar we kunnen ons natuurlijk vergissen. Hij leek in elk geval niet van plan om ons te komen helpen, op watvoor manier dan ook.

Ondertussen had Cera nog steeds niet kunnen besluiten waar de afdaling in te zetten. Wij werden nu toch wel een tikje ongeduldig. Bovendien begon onze camera aan te geven dat de batterij aan het leegraken was, en dat geeft altijd een hoop stress.

De Boez bleef geduldig zitten wachten. Nee, van hem hoefden we geen actie te verwachten. Misschien speelde ook mee dat hij al vanaf vroeg in de ochtend op sjouw was geweest en dat hij een beetje aan het eind van zijn Latijn was. Of van zijn Grieks, dat kan uiteraard ook. Ja, wij probeerden dus een excuus voor hem te bedenken maar dat had u natuurlijk allang door....

Eindelijk dan was Cera erin geslaagd uit de boom te komen. Wij probeerden daar een foto van te maken maar Cera was opeens zo snel dat wij haar niet konden bijhouden. Gelukkig kwam ze in de zachte aarde terecht en mankeerde ze niets. Wat een opluchting. Wel, nu dan maar terug naar de redactie? Het werd sowieso tijd om de camera op te laden.

Ja, de Boez wilde best wel naar huis. Maar Cera had andere plannen. En Oscar trouwens ook.

Arme, arme Boezelmans. Want wat gebeurde daar?


Cera had totaal geen oog voor de Boez, maar wel voor Oscar. Zij wilde hem bedanken voor zijn steun onder de boom en liep naar hem toe. De Boez wilde haar net gaan ophalen. Maar hij kwam te laat.

Want daar stonden ze al te neuzen, Cera en Oscar. De Boez kon dat niet aanzien, draaide zich om en kwam onze kant uit lopen. Ach Boez, het betekent vast allemaal niets hoor! Nou, daar was Boez het niet mee eens. Hij voelde zich behoorlijk teleurgesteld en was zelfs wat verdrietig. Tja, Oscar had zich nu eenmaal als een echte vriend gedragen terwijl jij daar tussen de struiken bleef zooien, Boez! Dus het is echt wel een beetje je eigen schuld!

Boez liep met ons mee terug naar de redactie en Cera en Oscar bleven in de Kruidentuin achter......

Maar niet voor lang hoor! Nee, nauwelijks 2 minuten later kwam Cera weer door het Poezenloket bij ons binnen en vroeg ze of ze samen met Boez brokjes mocht eten. Zou de liefde tenslotte dan toch ook bij katten door de maag gaan? In dit speciale geval hopen we dat dan maar......