Paniek om de Boez

Vanavond klom de Boez onverwacht in een boom. Niet zomaar effe een stukje langs de stam, maar de hele weg naar boven. Tot hij zo hoog zat, dat hij geen weg terug meer zag en in paniek raakte. (Klik op de foto voor groter beeld.)
Wel, wij kunnen u wel vertellen dat ook wij in de stress schoten. Wij probeerden de Boez naar beneden te praten (Boezsch: bips naar beneden en je laten zakken!), maar Boez begreep ons niet en haalde gevaarlijke toeren uit. Zo klom hij naar de dunste takken, draaide zich daar om, gleed af en toe uit zodat wij dachten dat hij naar beneden zou storten, afijn, het was geen pretje om het allemaal aan te moeten zien. Buren kwamen met een ladder, maar de Boez wou niets van de buren en hun goeie bedoelingen weten en kroop vervolgens alsmaar hoger de boom in. In onze wanhoop belden wij eerst de politie om raad. Een zeer onsymphatieke dame, die niet begreep dat het hier ging om een leerling-verslaggever in nood (van het o zo belangrijke Leidsch Katblad), gaf ons te verstaan dat onze medewerker Boez desnoods maar te pletter moest vallen, maar dat zij niet bereid was enige actie te ondernemen. En dat de brandweer zeker niet voor dit soort gevallen zou uit willen rukken.
Daarop gingen wij weer terug naar de boom, waar de Boez ons duidelijk probeerde te maken dat hij het niet meer zag zitten, dat hij no way kans zag de boom te verlaten en zeer vermoeid raakte etc. Ondertussen zat Cera onder de boom bovenop een wielhuis naar haar vriendje te mekkeren dat hij vooral voorzichtig moest zijn, zijn hoofd erbij moest houden en dat zij hem geestelijk in allerlei opzichten zou blijven steunen.
Andere buren kwamen met een deken om de Boez op te vangen, mocht hij naar beneden storten.
Na ruim een uur, besloten wij persoonlijk toch maar de brandweer te bellen. Het duurde niet lang of de wagen kwam de straat in.

De brandweermannen deden zeer hun best, maar het geluid van de brandweerwagen, het felle licht en de luidspreker maakten de Boez alleen nog maar meer overstuur.

Vele boomtakken braken af, en Boezelmans deed alle mogelijke moeite om zover mogelijk verwijderd te zijn van de man in de lift, en kroop steeds ver weg op de dunste takken....

Dit ging dus niet werken. Wij keken met knikkende knieën toe, spraken de Boez bemoedigend toe maar niets hielp.

Ondertussen waren vele mensen toegestroomd.

Sommigen vonden de hele situatie erg lachwekkend en stonden luid te giebelen, maar gelukkig wisten wij ons te beheersen en hebben niemand geslagen.

Toen wij ervan overtuigd waren dat wij met de hulp van de brandweer de Boez niet uit de boom zouden krijgen, hebben wij de vriendelijke, behulpzame brandweerlieden verzocht te vertrekken. Ondertussen was het gaan onweren, ging het plenzen en zagen wij de Boez uitglijden over de dunne takken. Wij moeten daarbij nog opmerken dat Boez constant klaaglijk zat te mauwen en het helemaal niet meer zag zitten, daar boven in die boom.

Gelukkig vertrok het publiek vanwege de nattigheid, en durfde Boez af te dalen naar een wat dikkere tak, vlak aan de stam van de boom.

Toen kwam het mens van Storm. Hij zette een lange ladder tegen de boom en klom naar boven. Wij bleven de Boez toespreken, Boez was doodmoe en kletsnat en liet zich tenslotte bij zijn kladden grijpen door het hij-mens van Storm.

Er viel ons een pak van het hart toen wij tenslotte de Boez van hem konden overnemen, veilig weer beneden. De Boez draafde direct de redactie binnen en ging boven onder het wasrek liggen. Hij ging daar liggen spinnen en wij moesten hem alsmaar troosten en vertellen hoe blij wij waren dat hij weer veilig in huis was, dat wij hem nooit, maar dan ook nooit zouden willen inruilen, dat wij het daar ook nooit meer over zouden hebben omdat wij zoveel van hem hielden etc. etc.

Natuurlijk hebben we daarop een flink glas wijn gedronken met zijn redder, het hij-mens van Storm. Wij zijn hem eeuwig dankbaar voor zijn moedige, gevaarlijke actie.

En nu maar hopen dat ons kleine mormel niet zo stom is om weer zo hoog in een boom te klimmen, of wanneer hij dat weer zou doen, tenminste van tevoren zal bedenken hoe hij er weer uit kan komen zonder brokken te maken of paniek te veroorzaken.......

Met speciale dank aan peettante, die ondanks haar gierende zenuwen toch heeft kans gezien foto's te maken voor ons lkb.