Pijnstillers.

Ollie:
Zo. Nog een laatste stapje en ik zit in de vensterbank. En dan is het nog een klein sprongetje naar buiten. Gaat toch wel allemaal een stuk makkelijker tegenwoordig.



Ja, ik heb namelijk pijnstillers gekregen. Vanwege de artrose dus en dat heeft dan weer te maken met het te dik zijn en te weinig bewegen. Ja, dan is de cirkel rond. En om nu uit die cirkel te komen, heb ik dus pijnstillers gekregen. Snapt u het een beetje? Gelukkig.



Dus ik beweeg nu meer, wat betekent dat ik zou kunnen afvallen en dan weer minder last heb van mijn gewrichten. Ja, ik leg het nog maar een keer uit voor het geval dat u het toch niet helemaal begreep. Ja, ik zou ook minder moeten eten, maar dat kost wel heel veel moeite. Heeft te maken met een moeilijke jeugd inderdaad. Mijn moeder zwierf dus en ik heb mijn eerste weken doorgebracht in een isoleercel. Ziektes en andere narigheid dus, ja. Maar nu ben ik dus Hollands Welvaart, zou je kunnen zeggen. Ja, heel veel welvaart. En daar komt dan ook weer narigheid van. Maar goed, het gaat dus weer wat beter met me. Ik was eigenlijk ook net van plan even naar buiten te gaan, maar nu moet mijn huisgenoot Charli ook opeens nodig naar buiten en bovendien zitten jullie daar aan die tafel. Erg druk ja, en ik hou niet zo van drukte dus.



Ik denk dat ik daarom ook maar weer naar binnen ga. Uw schuld inderdaad, omdat u daar zit met de hele redactie. Ik wacht wel tot u klaar bent met uw vergadering, dat lijkt me toch beter.

Hoezo mag ik er best bij komen zitten? Ik vertel u toch net dat ik het te druk vind!? Goed, ik denk er nog wel even over na. Maar ik denk niet dat ik kom. Nee, vergadert u maar lekker door en trekt u zich vooral niets aan van mijn aanwezigheid. Uw vergadering is tenslotte waarschijnlijk veel belangrijker dan mijn uitstapje naar buiten. Nee, zegt u maar niks meer. Ik heb u heus wel door.