Cera gezien?

Kaija:
Of ik Cera heb gezien? Als dat zo was, zou ik het u toch niet vertellen. Omdat ik daar de zin niet van inzie. Als Cera lekker vannacht weg wil blijven, moet zij dat toch zeker zelf weten? Waar bemoeit u zich eigenlijk mee! U bent toch niet haar mens? Nou dan. En wilt u me nu verder met rust laten?


Harremans:
Nee, ik heb Cera vanavond niet gezien. Is ze er vandoor? Wat heeft u daar eigenlijk mee te maken? O, u bent vandaag de oppas dus. Wel, ik kan u alleen vertellen dat ik, als ik Cera eventueel gezien zou hebben, haar het Hof uitgeschopt zou hebben. Dus hier zit ze zeker niet. Tenzij ze zich ergens verstopt houdt natuurlijk.


Misschien heeft mijn broer Panda haar wel gezien. Ja, hij zit verderop, bij de trap. Vraagt u het hem maar.


Panda:
Oh? Cera is weg? Nergens te vinden? Heeft u al tussen die potten gekeken? Nee, ik heb haar ook niet gezien. Misschien is ze wel weggelopen. Voorgoed ja. Zou zomaar kunnen, heh? Was haar dochter ook niet verdwenen vorig jaar? Nee, ik wil u niet ongerust maken maar wou het toch even noemen. Dat van haar dochter ja. Wat u daarmee doet, moet u zelf weten.


Nee, hier onder de trap zit ze ook niet. Moet ik nog even voor u op het balkon kijken? Oh, u denkt dus niet dat ze daar zal zitten.


Tussen het gras zie ik haar ook niet zitten. Dus ik kan u niet verder helpen. Nee, ik ga u ook niet helpen zoeken. Ik ben dus bang dat u er alleen voorstaat ja.


Harremans:
Panda had haar zeker ook niet gezien? Nee, dacht ik al. Wel, dan wens ik u nog veel succes met uw zoektocht. Jammer dat we u niet kunnen helpen. Nee, ik kan ook niet voor u gaan zoeken want we zitten in de wacht. Nee, we kunnen nu beslist het Hof niet verlaten. Maar dat begrijpt u vast wel.


Kaija:
Nog steeds op zoek? Waarom geeft u het niet op? Ze komt heus wel weer terug. Is het niet vanavond dan is het vast wel morgen. Of overmorgen ja. Als ik u was zou ik maar onder uw dekbed gaan. En hou nu eens op met dat geflits aan mijn kop!


Cera:
Hier ben ik dan! U zocht mij? Nee hoor, ik was helemaal niet zo ver weg. Gewoon een ommetje gemaakt. Ja, want mijn mensen zijn er niet en bij u mag ik toch 's avonds niet binnen, dus ik dacht, ik heb alle tijd aan mijzelf en ga nog maar even een blokje om. Honger? Ja, nu u het zegt, eigenlijk heb ik wel honger inderdaad.


Wel, als u een sleutel heeft van mijn huis, waar wachten we dan nog op? U weet vast wel waar de brokjes staan. En wilt u morgenochtend alstublieft niet te laat zijn met het openen van de deur? Ja, vanwege de ochtendplas, zal ik maar zeggen. En het ontbijt natuurlijk ook. Een ontbijtje op de redactie zit er zeker niet in? Nee, dat vreesde ik al. Ik kan u zeker niet overhalen, heh?