Traprenovatie 5, Feest!

Japekoppie:

Daar ligt een stukje zalm voor me op de tafel. Ik ruik het en zie het. Normaal had ik het al gepakt en het opgesmikkeld. Maar ik ben op dit moment niet zo lekker. Mijn mens zegt ook dat mijn neus erg bleek is. Wit, zeg maar. En dat geeft ook aan dat ik niet zo goed in mijn vacht zit. Ik denk dat ik de zalm maar laat liggen, deze keer.





Het is op dit moment al fijn dat ik hier kan zitten. In vrede en zonder gezaag of ander lawaai. Maar ik ben er nog niet zeker van dat ze niet terugkomen. Die mannen dus, heh? Nee, ik wacht het eerst nog maar even af. Ik voel nog behoorlijk wat stress in mijn lijf. Erg vervelend ja, dat ik niet met stress kan omgaan. Maar ja, wat doe je eraan?





Daar komt die Harremans weer aan. Woont in het Hof, ja. Nee, ik heb helemaal niks met die gozer. Lefgozer, ja. Ik snap ook niet wat hij hier komt doen. Hij was niet uitgenodigd voor ons trapfeestje, nee. En er is geen sprake van dat ik toelaat dat hij aanschuift en mijn zalm opeet. Als hoef ik het zelf niet dus. Want het is en blijft mijn zalm.






Ja, die Zoebel is gelukkig nog steeds aan het klooien. Hem hoef ik ook niet aan tafel. Veel te druk en brutaal is hij. Ja, we hebben de laatste dagen weer regelmatig mot. Dan komt hij te dichtbij terwijl ik juist met rust gelaten wil worden. Gelukkig speelt hij vaak buiten. Ja, dan laat hij mij tenminste met rust....

Cera zit nu bij mijn stukje kaas. Nee, die kaas hoef ik niet. Maar zij zo te zien ook niet. Cera houdt meer van eenvoudige kattenbrokjes. Nee, ze geeft niks om liflafjes. Net als ik op dit moment.

Ja, Cera is wel een lieverd. Daarom waren we ook verloofd ja. Maar ik kan dus niet zo omgaan met drukte om me heen en daarom is het uitgegaan. Tussen haar en mij inderdaad. Ja, zij wilde meer dan ik aankon. Maar goed, zij is nog erg jong en wil nog zoveel uit het leven halen. Ik ben dus wat meer van de regelmaat en vaste gewoontes. En dat paste dus niet goed bijelkaar. En nu heeft ze die Boezel als vriendje. Ja, noem het maar een speelrelatie. Allebei jong heh?

Kijk, hier ziet u beide dames op de tafel. Mijn moeder (T. Troy - red.), kan Cera niet zo goed zetten. Beetje jaloers ja, mijn moeder dus. Ze is bang dat Cera nu zalm krijgt terwijl zij het eigenlijk allemaal voor zichzelf wil hebben. Ja, mijn moeder maakt vaak ruzie om eten. Dat heeft ze altijd al gedaan.

Oh, daar heb je hem ook weer. Bolle-wangen dus ja. Hij loopt weer te schreeuwen. Nee, hij mag zeker niet aan tafel komen en mee-eten. Maar daar hoeven we geloof ik niet bang voor te zijn. Waarschijnlijk loopt hij heel snel voorbij en sproeit dan in het voorbijgaan razendsnel tegen een plant of paal. Ja, dat geeft een zeer bijzondere lucht.

Nou? Wat zei ik? Heeft hij weer tegen die emmer aangesproeid. Nu moet ik daar weer heen om het te gaan controleren. Dus hier houdt het interview dan even op. Vraagt u mijn moeder maar weer om commentaar bij deze foto's.

Tokkie Troy was echter niet bereikbaar voor commentaar. Ze had het te druk met het bewaken van de zalm. Wij maken dus het verslag zelf maar af. Hier ziet u Japekoppie, die zoals hij zelf al aangaf geen zalm wilde maar wel nodig moest snuffelen aan de emmer. Hij zal daar wel zijn redenen voor hebben.

Eigenlijk was het feestje toen ook wel zo'n beetje voorbij. Bel kwam trouwens ook nog langs maar bleef niet lang hangen. Misschien had hij elders nog een afspraak, wie zal het zeggen. Tenslotte gingen alle mensen naar binnen. Ook omdat het een beetje fris werd buiten. Er waren dus gelukkig geen schokkende dingen gebeurd. Jammer voor u maar wel zo rustig voor ons en onze Japekop. Inmiddels gaat het al wat beter met hem. Het is voor hem wel duidelijk dat de mannen niet meer terugkomen en daardoor voelt hij zich wat veiliger. Cera bleef alleen op tafel achter. Ze zat daar nog lange tijd te zitten, ook toen de voltallige redactie weer terug naar kantoor was gegaan. We weten niet wat er door haar koppetje heenging. We hopen dat ze ook een beetje heeft genoten van het gezellig samenzijn....