Daar de redactie erg belangrijke zaken had te doen, moest de fotograaf eenzaam en alleen op pad voor het verzamelen van nieuws. In de parallelstraat was niets te beleven, maar op de hoek met de Kruidentuin zat Bel de Franskat met zijn mooie ogen.
Helaas, Bel had geen zin in contact en wou ook niet poseren. Er was iets waarnaar zijn aandacht liever uitging, maar de fotograaf kon niet ontdekken wat. Even omlopen en zelf poolshoogte nemen van wat er aan de andere kant van het gewas gaande was, leek de enige oplossing.
Ah, Bolle-wangen zo te zien. Makkelijk te herkennen aan de hap uit zijn staart, heh? Wat B-w nu precies aan het doen was tussen de struiken, kon de fotograaf niet zien. Maar het was vast heeeeel belangrijk!
B-w had ook geen tijd voor een interview of om te poseren. Veel te druk natuurlijk weer. Ja, met uiterst belangrijke zaken inderdaad! Hij liet duidelijk blijken dat hij niet gestoord wenste te worden.
Hij had zelfs geen tijd om te loeien. Nou, dat zegt wat! Vastberaden en doelgericht werkte hij zich langs takken en door struiken. Hier en daar moest uiterst serieus gesnuffeld worden. Ja, informatie verzamelen en in kaart brengen is van levensbelang. Maar dat wist u natuurlijk al.
Helaas, B-w moest zijn belangrijke werk onderbreken. Twee jonge mensenkinderen hadden hem ontdekt en vonden hem erg interessant. Ze wilden hem zelfs aaien. B-w, op zijn beurt, vond de kleine mensjes natuurlijk totaal oninteressant en onbelangrijk en wenste zeer zeker niet geaaid te worden door hen. Er zat voor B-w dus niets anders op dan zijn werk te onderbreken en de benen te nemen. Hij liep rakelings langs Bel de Franskat, die hem van achter de struiken al die tijd al had zitten bespieden. B-w keurde Bel geen blik waardig en liep de parallelstraat in. De mensjes volgden hem zodat B-w zijn tempo moest versnellen. Gelukkig voor hem werden de mensjes door hun grote mens teruggeroepen en kon hij zijn tocht wat kalmer vervolgen. De loeimachine werd aangezet en daaruit konden wij afleiden dat B-w nog steeds op zoek is naar gewillige dames.
De fotograaf had net besloten om maar weer terug te keren naar de redactie, toen hij twee ogen in zijn rug voelde prikken.
Ha! Het was Charli die ongemerkt de Kruidentuin was ingeslopen. Weer viel het de fotograaf op dat Charli toch wel erg op zijn broer Japekoppie lijkt. Dezelfde serieuze blik, heh?
Charli moest natuurlijk weten wat even daarvoor de aandacht had gevraagd van B-w. Dus liep hij naar de plek waar B-w zo driftig aan het snuffelen was geweest. Ook Charli werd totaal in beslag genomen door de daar heersende geuren....
Nee Charli, je hoeft het niet te zeggen. We raden het al. Belangrijk werk, niet? Juist. We zullen je niet langer storen. Maar mogen we nog wel een plaatje van je schieten? Of twee desnoods?
Het zal Charli worst wezen. Hij bepaalt opnieuw zijn positie en kiest een nieuwe richting.
Ja, daar zit nog iets wat in kaart gebracht moet worden. Zeer interessante luchten dus. De fotograaf laat Charli verder in alle rust zijn werk doen en loopt terug naar de Katbladstraat.
Daar zit Zwarte Gijs, vlakbij het Poezenloket. Hij is kleine mensjes gewend en is niet bang voor ze. Hij laat zich dus wel even aaien. Want dat kan namelijk best erg aangenaam zijn.
Hoewel, als het mensje hem bij zijn staart beetpakt en er vervolgens hard aan trekt, is de lol er voor Gijs af. Hij maakt dat hij wegkomt.
Nu Gijs weg is, durft Cera onder een wielhuis vandaan te komen. Wij hadden haar nog niet eerder opgemerkt! Cera heeft hoge nood. Wie weet hoe lang ze daar al zat, onder dat wielhuis. In elk geval doet ze een plas in de eerste de beste plantenbak die ze tegenkomt. Zo, dat lucht op, heh Cera?
Mevrouw Troy is ook naar buiten gekomen. Ze kiest positie op de vergadertafel van de redactie. Ja, iemand moet de boel bewaken! En nu Zwarte Gijs naar huis is, voelen de meisjes zich een stuk meer ontspannen! Maar was de Boez eigenlijk ook nog ergens?
Ja hoor! Waarschijnlijk had ook hij zich verstopt voor Gijs. Of zit hij daar weer op hommels te wachten? Het zou zomaar kunnen. Het is een zeer goed hommeljaar, daar zijn we inmiddels al achter. Of hebben we vorige jaar niet zo goed opgelet? Zou ook zomaar kunnen.
De fotograaf kijkt nog even uit naar Japekoppie, maar die zal nog wel steeds aan het ontstressen zijn en op een bed liggen dutten. Maar voor hetzelfde geld is hij aan het werk en doet hij zijn zoveelste dakinspectie. In elk geval is het koffietijd. Dus de fotograaf gaat eindelijk maar eens het apparaat inschakelen. Van de koffie dus, heh? En de camera kan weer worden opgeladen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten