Niet thuis en open deur.

De twee redactiemedewerkers mevrouw Troy en haar zoon Japekoppie wilden weer eens samen op reportage. Ja, het was alweer een tijd geleden dat ze samen op stap gingen voor het lkb! En daar de Boez lekker lag te slapen (moe van het vliegenbeestjes jagen), was dit dus het juiste moment.
Mevrouw Troy ging als oudste natuurlijk voorop. Daar had ze op gestaan. Japekop op zijn beurt natuurlijk weer een tikje chagrijnig. Ja Japekop, moet je maar zelfstandig gaan wonen heh?



In de Kruidentuin was Cera wat aan het klooien. Maar daar stopte ze direct mee toen de redactie van het lkb voorbij kwam. Zij vindt namelijk dat zij er ook bij hoort, als leerling-verslaggeefster dus. Vandaar dat zich bij de stoet aansloot. Nou, vooruit dan maar. Bovendien had protesteren weinig zin, want als Cera heeft besloten dat ze mee wil lopen, loopt ze mee. Zo simpel is dat.



Dus kwam ze van het bankje af en ging mee de hoek om, naar de parallelstraat.


Daar ondekte ze een snelle tweewieler. Gelukkig was deze niet in bedrijf, zodat Cera even mooi kon gaan zitten poeseren.
Ja, u kunt zelf vast wel een titel verzinnen voor deze foto!


En voor deze ook!


Japekop kon het niet laten om toch even om te kijken naar zijn ex-verloofde. Mevrouw Troy echter had geen belangstelling voor Cera's poseeract. Ze liep vastberaden door, op zoek naar nieuws.


Een eindje verderop moest zij het bankje van Simba nodig aan een inspectie onderwerpen. Wij riepen nog dat het bankje op zich voor de krant niet interessant was zonder Simba erop, maar mevrouw Troy was eigenwijs.


Ze was zelfs nog zo brutaal om naar binnen te kijken om te zien of Simba daar ergens zou rondscharrelen. Iets wat wij natuurlijk nooit zouden doen en daarom zelfs ook altijd verbieden. Maar mevrouw Troy is al wat ouder en houdt zich niet altijd meer zo strikt aan de regels. Daar wij het al heel wat vonden dat zij was meegegaan op reportage, zeiden wij er deze keer maar niets van.


Cera was ondertussen al voorbij gehuppeld en stond verderop in de parallelstraat ongeduldig te wachten. Alsof zij zelf niet graag bij Simba naar binnen had willen kijken!


En even later stond zij nota bene voor het huis van Bel de Franskat! Daar de deur openstond en Bel blijkbaar niet aanwezig was, trok zij de stoute schoenen aan en waagde zich in het hol van de leeuw. En Japekop, iets voorzichtiger dan Cera, liet deze kans ook niet aan zich voorbij gaan!


Nou jongens, zo is het wel weer genoeg! Wat een brutaliteit! Als Bel erachter komt dat jullie zo hebben lopen snuffelen in zijn halletje, zijn de poppen aan het dansen! Maar het is jullie feestje. Als je maar wel goed begrijpt dat de fotograaf zich op geen enkele wijze verantwoordelijk voelt voor jullie daden!


Na het gesnuffel in Bel's huis, moesten we natuurlijk wel de steeg door om weer thuis te komen. Jawel, de steeg van Storm. Want die heeft daar zijn kattenluik en dus is die steeg een zeer gevaarlijke.
Cera ging het eerst erdoor. Vlak langs de muur en in hoog tempo. Mevrouw Troy en Japekop bleven heel lang aarzelen. Maar net voordat de fotograaf van plan was om dan maar in hemelsnaam terug te keren en de route met de redactiekatten terug te lopen, kwam eerst Japekop de steeg door, en een minuut of 5 later, na veel bidden, smeken en geruststellen, mevrouw Troy.


Cera ging nog even verder zooien op straat. Zij had nog veel energie over want zij is nog jong.


Maar mevrouw Troy wilde direct naar binnen. Ze had zeker zogenaamd nog wat bureauwerk te doen! Emoties heh? En Japekop deed nog even alsof hij er met het grootste gemak nog een dakinspectie achteraan kon doen, maar ook hij kwam al snel terug naar de redactie. Nou, in elk geval was er belangrijk nieuws vergaard. Simba was dus niet thuis en de deur van Bel's huis had opengestaan. Tjonge, jonge! Daar schrijven we de krant wel mee vol hoor! Hartelijk dank, redactiekatten! En morgen een beetje meer pit alsjeblieft heh? Anders lopen jullie misschien je paasbonus wel mis!