Narigheid, deel 2

Panda zat dus bij de Poort. Om de Hoftuin te bewaken, want Panda is van de partij "Hof is Vol" en moet ervoor zorgen dat er geen katten in de tuin komen die daar niet wonen of horen.



Japekop, die Panda heus wel heeft gezien, heeft het opeens erg druk met het inspecteren van een bumper (de zogenaamde "bumpercontrole") van een wielhuis dat vlakbij deze poort staat geparkeerd. Japekop heeft lak aan Panda en zijn missie, dus treitert hem graag en vol overgave.
Bovendien is Japekop van het katblad, dus vindt hij dat hij het recht heeft om overal te zijn, als verslaggever dus. Natuurlijk staan wij daar helemaal achter.



Zo Japekop! Interessante bumper heh? Weet je dat je twee koppen hebt? Ja, een extra Japekoppie als weerspiegeling in de achterklep!



De Boez kijkt vol bewondering naar de moedige Japekop. Daar kan hij wat van leren. Nu is het wel de bedoeling dat ook hij de straat oversteekt en zich als een echte verslaggever gaat gedragen. Aan bange Boezies hebben wij als katblad helemaal niets...



Gelukkig, de Boez heeft het begrepen. Waar oom Japekop is, mag hij ook zijn. Dat proberen wij hem tenminste te leren.



Ach, nu gaan ze samen weer zooien. En snuffelen zo te zien. Het slaat allemaal nergens op maar ze laten Panda wel zien dat ze maling hebben aan hem. Panda zit nog steeds voor de Poort, en dat is nauwelijks twee meter verderop. Onze jongens doen het dus goed.
En als de fotograaf de Poort doorloopt, lopen onze jongens langs Panda heen. Panda verroert zich niet. Hij heeft de boodschap ontvangen. De schrijvende (digitale) Pers mag overal langs.



Boez gaat direct zijn eigen weg, maar houdt hoofdverslaggever Japekop wel in de gaten.



Zo controleren ze samen de zogenaamde hofvijver. Japekop test het water. Dat doet hij altijd graag in zijn eentje.


Als de Boez dus iets te dichtbij komt, wordt hij een tikkie chagrijnig. Boez wou graag iets leren over het testen van water, maar een boze Japekoppie is geen goede leermeester. Daarom draait de Boez zich maar om en gaat een andere richting uit.



Panda is ondertussen ook de Hoftuin ingekomen. Aan de Poort is niks meer te bewaken, want hij heeft er al twee door moeten laten. Waarschijnlijk heeft hij daar de pest over in. En nu moet hij er ook nog op toezien dat die kleine, nieuwe verslaggever door zijn tuin stapt. Panda gaat daar vast iets aan doen. Je kan immers niet alles over je kant laten gaan, heh?


Ja hoor! Cera, die achter haar ex-verloofde Japekop en nieuw speelmaatje de Boez is aangelopen, wordt met harde poot (van Panda dus) uit de tuin geslagen. Zo komt Panda toch nog aan zijn trekken. Arme Cera. Altijd slachtoffer.



De Boez heeft medelijden met zijn kleine vriendinnetje, loopt richting de Poort en wordt luttele seconden daarna ook door Panda de tuin uitgemept. Nou, Panda kan tenminste weer met goed fatsoen naar de partijbijeenkomst. Kan hij weer de sier maken met zijn "uitzettingsactiviteiten". De partijleiding zal vast trots op hem zijn. Maar wij zijn niet blij. Onze Hoftuinreportage is door Panda op wrede wijze de nek omgedraaid. Japekop heeft er ook genoeg van en verlaat eveneens de tuin. Nu staat de fotograaf alleen en verlaten middenin de Hoftuin. Alle verslaggevers zijn uitgezet. Het is een fraaie boel!



Dan gaat er een deur open en wandelt Harremans met mens de tuin in. Har loopt direct naar de zogenaamde Hofvijver om wat te klooien. Zijn mens vertelt ons dat Harremans enkele dagen geleden met zijn achterste in de Hofvijver is gedonderd en dat zijn staart door de nattigheid was gereduceerd tot een dun stukje touw. Zo, dan hebben we toch nog wat nieuws vergaard, heh?



Omdat Harremans nog even wil laten zien hoe dat nu kon gebeuren en vervaarlijk over de rand van de kuip balanceert, hopen wij op een herhaling van de plonspartij, maar het blijft bij een nep-reconstructie. Dan besluiten wij om maar naar de redactie terug te keren. Het was al met al toch al een emotionele wandeling. En het is bovendien hoog tijd voor een espresso'tje...



We nemen nog een kiekje van een vers bosje tulpen, en dan gaan we. We bedanken Harremans voor zijn demonstratie, want wij blijven altijd beleefd en attent.



De Boez hangt uit het poezenloket, de rest is nergens te bekennen. Het zal wel dutjestijd wezen, vermoeden wij. De Boez doet nog niet zo aan dutjes, vooral niet als het loket openstaat.
Niet lang daarna, als wij net aan ons kopje espresso dolce zitten, hebben we een hommelprobleem. Maar daar heeft u al over kunnen lezen. Nee, het is nooit helemaal vrede en pais op onze redactie. Er is altijd wel wat.....