Wij kregen van mevrouw Troy toestemming om haar even te begeleiden naar de Kruidentuin. Zij had namelijk behoefte aan een kort ommetje, liet zij ons blijken.
In de Kruidentuin aangekomen, zocht mevrouw Troy direct wat lekker, sappig gras op.
Om de maag mee te zuiveren, dus. Wij lieten haar even lekker knagen en kauwen.
Gaat het een beetje, mevrouw Troy? Ja, want Troy heeft namelijk een klapperend gebitje! Tenminste, zo klinkt het. Als zij kauwt hoor je het klikken. Volgens de dierenarts is dat artrose in haar kaakjes. Want mevrouw Troy heeft al haar kiesjes verder nog hoor!
Toen mevrouw Troy uitgekauwd was, gingen we weer terug naar de redactie. Ja, het was een zeer kort ommetje dus. We kunnen tenslotte niet allemaal de 4-daagse lopen, heh?
Vlakbij het poezenloket zat Zwarte Gijs. Hij wilde niet vertellen wat hij daar deed. Mevrouw Troy liep hem maar snel voorbij. Zij heeft het namelijk niet zo op Gijs. Maar dat is haar zaak.
Onder het poezenloket zat onze leerling verslaggever. Hij had een verward verhaal over een hond. De Boez was nogal opgewonden en dat was goed zichtbaar. Met zo'n staart kun je prima de spinnenwebben achter de verwarming vandaan halen!
Maar Boez wilde zijn staart niet beschikbaar stellen voor zoiets ordinairs. En eigenlijk moeten wij hem daarin gelijk geven. Maar zo'n staart mag er wel wezen, heh?
Mevrouw Troy eiste haar plekje bij het poezenloket weer op en de Boez ging even later weer naar de Hoftuin. Daar staan gelukkig geen hoge bomen.
3 opmerkingen:
Zo'n dikke kattenstaart is inderdaad mooi! Vind het ook altijd verbazingwekkend hoe snel de staart dik kan worden.
Prachtig, die staart. Alhoewel het bij mij toch ook associaties met een pleeborstel oproept...
Bah, mevrouw Katja toch!
Een reactie posten