As The World Turns (7)

Wij waren gebleven bij de Steeg, waar Storm de weg versperde van onze twee laatste journalisten. Wel, Japekop bedacht zich geen seconde, draaide om en liep de route terug. Nu waren we dus nog met 1 over. Cera inderdaad. Lieve kleine Cera, de dapperste van allemaal bleek nu. Maar wilde zij echt de Steeg van Storm door? Zou ze het gaan wagen?



Nee Cera, je zou wel gek zijn! We wilden onze laatste journalist niet in gevaar brengen. Cera twijfelde, maar wij keerden met onze camera om. Cera volgde ons opgelucht. Je gaat immers geen problemen opzoeken als dat niet strikt nodig is heh?



Dan maar geen Steeg vandaag. Hier ziet u Cera op de terugweg, maar bovenin ziet u ook Japekop, verstopt achter de struiken.

Alsof hij wist dat we zouden terugkomen, zat hij daar doodkalm op zijn achterste. Was hij blij dat wij weer terugkeerden? Niets in zijn houding wees daarop. Nee, Japekoppie is geen open boek.

Terug dan maar weer, jongen en meisje? Ja, nu waren we dus weer met 2. Gaan jullie mee? De fotograaf vindt het nooit zo geslaagd om dezelfde route weer terug te lopen, maar er zat nou eenmaal niets anders op. Flink de pas er in.

Er werd nog even geklooid door onze twee verslaggevers. En gesnuffeld inderdaad. Alsof er net helemaal niets was gebeurd en het de gewoonste zaak van de wereld was dat wij de route terugliepen. Terwijl de fotograaf een beetje de pest in had....

We kwamen de parallelstraat uit en gingen de Kruidentuin weer in. Japekop voorop. Zeker haast om naar huis terug te gaan? Zat de schrik er dan toch een beetje in?

Daar was Cera ook. Dezelfde hoek om dus.

Mevrouw Troy zat in de tuin nog op precies hetzelfde plekje. Wij snapten niet dat zij niet naar huis was gelopen! Zou ze hebben geweten dat we wel terug zouden komen?

We gingen de Kruidentuin verlaten. Deze keer mevrouw Troy voorop. Ze was wat stram geworden van het zitten bij die struik. In elk geval waren we nu weer met 3.

Maar dat was van korte duur. Siep lag nog steeds te trippen tussen het Kattenkruid. Cera bekeek haar gerol vanaf het muurtje. Het zag ernaar uit dat Cera hier nog wel even zou blijven. Als de verkenningsronde toch voorbij was, kon zij zich net zo goed hier nog wat vermaken, heh?

Ha, daar was Charli. Zat in zijn eigen raam. Wij waren blij te zien dat hij weer veilig was thuisgekomen. Maar hij is een verslaggever van niks, dat was wel duidelijk geworden.

Mevrouw Troy nam direct weer haar positie in als receptioniste van het Katblad. Bij het poezenloket inderdaad.
Nu misten we alleen nog de Boez. Die hadden we al een hele tijd niet meer gezien omdat hij niet met ons was meegegaan.

Ah. Daar was hij. We zagen niet van welke kant hij was gekomen maar opeens zat hij met zijn snufferd in de camera. Konden we onze lens weer gaan schoonmaken.

Wel, het was dus een slecht journalistenuitje geweest. We hadden helemaal geen nieuws vergaard en van een hechte ploeg was al helemaal geen sprake geweest. We moesten binnenkort maar weer eens wat aan teambuilding gaan doen! En tja, wat we nu met die Storm moeten? Hij zal wel altijd een probleem blijven...