Zo gepiept.

Boezelmans:
Dit ben ik dus ja. Boezsch ja. Ik zit hier in de wachtkamer bij oom Wiggen. We gingen met het wielhuis en ik heb zitten janken onderweg. Nee, niet mauwen maar janken. Omdat ik het niet leuk vond nee....



Dit is dus in de prikkamer. Bernardine houdt me dus vast. Oom Wiggen ging onder m'n staart kijken. Erg onbeleefd ja. Maar het werd nog erger.



Hij deed prikjes in mijn achterste. Ja, peettante was er ook. Die deed de foto's. Toen de prikjes waren gedaan - het waren er twee geloof ik - dacht ik dat het klaar was.



Maar dat was niet zo. De prikjes waren alleen voor de verdoving. Ja, toen moest de rest, het belangrijkste, nog gebeuren ja. Nee, ik had het wel gezien daar en wou eigenlijk weer naar huis. Maar ze hielden me in de houdgreep. Nee, ik kon niet weg.

Ik dacht dat het wel zou helpen als ik mijn staart tussen mijn poten deed. Dat ze er niet meer bij konden dus. Ja, ik dacht dat ze me dan wel lieten gaan dan. Nee, ook dat viel tegen.

Ja, ik was best wel bang. Een beetje ja. Maar ik heb geen kik gegeven. Nee, ik ben heel flink geweest.

Toen ging oom Wiggen allemaal kriebeldingen doen. Er zijn nog meer foto's gemaakt maar die mag ik niet zien. Nee, die zijn te schokkend. Ja, dat zegt mijn mens.

Mijn mens hield mij bij mijn kop vast. En ze aaide me. En peettante maakte de foto's ja. Peettante riep nog dat ze misschien wel ging flauw vallen en toen zei mijn mens dat dat niet mocht omdat peettante nu journalist was en voor het lkb werkte. En die vallen niet flauw, nee.

Toen was het gepiept, zeiden ze. Ja, toen ging ik de mand weer in. Onderweg naar huis heb ik weer zitten huilen. En thuis ben ik me gelijk gaan wassen. Mijn achterste ja. Er zat allemaal bloed aan en een vreemde lucht. Dat moest ik dus wegwassen. En toen ik klaar was daarmee, kreeg ik nieuwe brokjes. Ja, speciaal voor katers in mijn positie dus. Heel lekkere brokjes waren dat en ik heb er best wel veel van gegeten. Toen kwam Cera ook nog langs. Ja, ze zei dat ze me wou verplegen maar mijn mens heeft haar niet binnengelaten. En ik mocht ook niet naar buiten, zei ze. Nee, ik moet nu een paar dagen binnen blijven. En oom Japekop kwam onder mijn staart snuffelen en zei toen dat het goed was zo. Nee, ik weet niet waarom.

En nou heb ik niks meer te vertellen. Ja, ik ben moe en ga nu slapen. Om bij te komen ja. Ja, ik hoop dat ik straks alles vergeten ben want ik vond het niet leuk. Die brokjes is het enige leuke ja, de rest was zwaar kl.... eh.... Laat maar zitten, ja.....