Geen bezoek boven (2)

Charli:
U gaat mij toch niet wegjagen heh? Nee, want ik kom hier helemaal tot rust en dat heb ik erg hard nodig. Bovendien is dit het huis van mijn moeder (T.Troy - red.) toch? En bij je moeder mag je altijd langskomen, niet?



Ja, ik heb het erg zwaar inderdaad. Dat verhuizen steeds, het komt me mijn strot uit. Vandaar ook dat ik telkens mijn stem kwijt ben, ja. Het is een zooitje daar in ons vervangend huis. De spullen staan opgestapeld en we moeten morgen naar ons oude huis terug. Nee, daar is het nog niks gedaan, en dat heb ik heus wel door. Je zou dus kunnen stellen dat ik momenteel huisloos ben, vandaar dat ik even bij u in de klerenkast ben gedoken. Voor de rust dus, ja. Nee, mijn moeder en broer (Japekoppie - red.) hebben geen bezwaar tegen mijn aanwezigheid. U gaat mijn mens vertellen dat ik hier ben? Maar ik hoef niet weg heh? Nee, dan is het goed. Dan wil ik nu graag mijn dutje afmaken. Heerlijk ja, die rust hier. Nee, ik zal niet teveel haren achterlaten op uw nachtgoed. Dag mevrouw Katblad, bedankt dat ik hier mag zijn, heh?

Geen bezoek boven (1)

Het was weer zo'n mooie dag, maar behalve Cera zagen wij geen enkele reporter op straat. En daar het beslist geen pauze was, gingen we maar eens controleren waar iedereen zat.
Wel, tot onze grote verbazing zat Os bij ons boven in de slaapkamer. Jawel, verboden gebied voor hem, maar blijkbaar had de Boez hem uitgenodigd zonder eerst toestemming aan mevrouw Katblad te vragen, en Os was op de uitnodiging in gegaan. Wij verzochten Os echter onmiddellijk de trap af te dalen, want aan de regel "geen bezoek boven" willen wij graag vasthouden. Maar Os had helemaal geen zin om zich te laten sturen, had bovendien net ontdekt dat het raam openstond en sprong naar buiten. Nou, daar waren we mooi klaar mee!



Jouw schuld Boez! Ga hem maar achterna en haal hem svp snel terug!
De Boez twijfelde even, maar sprong toen ook het dakje op. Wij vreesden echter dat hij dat niet deed om zijn vriendje terug te halen....



Japekoppie lag zich te wassen op een stoel. Nee, hij was niet van plan om zich ook maar ergens mee te bemoeien. Ja, hij had een vroege pauze genomen omdat de zon wat fel was, en bovendien had hij recht op extra pauze vanwege iets onduidelijks.

Mevrouw Troy was ook niet van plan zich druk te maken om zo iemand als Oscar. Nee, zij had het al lang geleden opgegeven; Os was toch nooit tegen te houden en je kunt je energie dan beter bewaren voor andere zaken. Zoals je middagdutje inderdaad.

De vriendjes gingen zooien en klooien op het dak van de buurvrouw. Nee, ze kwamen nu niet naar binnen, misschien wel later. Of niet. En daar konden we het mee doen.

x

Wel, de jongens kwamen inderdaad later gewoon via de trap weer naar beneden. Daarop heeft mevrouw Katblad het slaapkamerraam maar gesloten. Voor het geval.

Confrontatie.

Toen wij een rondje met Cera gingen lopen, zagen wij Mini in de Parallelstraat. Zij had zich weer eens verstopt en had veel belangstelling voor onze reporter. Ze hield Cera namelijk erg goed in de gaten en volgde haar nauwlettend met haar slimme, scherpe oogjes. (Mini negeerde de fotograaf trouwens compleet...)



Wat was Mini van plan? Zou ze haar schuilplaats verlaten om Cera aan te vallen? Wat ging er in dat kleine koppie allemaal om?



Ja hoor! Toen Cera een eindje verderop was gelopen, sprong Mini van de bloembak af en zette ze de achtervolging in. Cera deed net alsof ze Mini niet had gezien maar wij weten wel beter, heh?
Wij wandelden nog rustig en afwachtend een stukje door.



Toen Cera de hoek om (bij de Kruidentuin) was gegaan, sprong ze op het bankje en wachtte Mini daar op. Maar Mini, ook niet achterlijk, had daar rekening mee gehouden. Heel voorzichtig kwam ze naderbij. Nou, dat zou vast wel uitlopen op een confrontatie heh?
En inderdaad. Er werd flink over en weer gemept, maar dat allemaal achter het bankje door het hout en het ijzer heen, dus ongeschikt voor de foto. Tenminste, we kregen geen scherpe beelden van de haarfabrieken zelf. We probeerden nog wel even de regie over te nemen, maar dat bleek een onbegonnen zaak. Tenslotte lieten we de twee meiden, al meppende, lekker hun gang gaan en gingen op huis aan voor een bakkie troost...

Twee fliebers.

Japekoppie:
Nou had je me weer niet geroepen, terwijl je weet dat ik jouw voorproever ben!
Maar ik rook het al vanaf het dak natuurlijk, en hier ben ik dan. Ik neem aan dat je een fliebertje voor me opzij hebt gelegd?
Wat is het eigenlijk dat zo lekker ruikt? Zeg je nou echt dat dit niet goed voor mij is? Wel, dat bepaal ik altijd nog zelf, heh? Laat me er maar even bij.



Ah, ei dus! Ruikt erg goed ja.



En ik zie een hoop fliebertjes. Je was toch niet van plan om dit allemaal alleen op te eten heh?
Nee, want anders hebben we een probleem hier in huis.



Nee, ik laat mij niet opzij zetten door jou.
Je kunt kiezen. Of je gooit nu twee fliebers hier op de grond, of je gooit ze in mijn voerbakje.
Eerder gaan we dus niet weg. Ja, want ik ben met zijn tweeën, dat zie je toch? Schiet dus maar gauw op, anders worden we ontzettend boos! Ja, wij allebei inderdaad!

Steunbetuigingen!

Ook dat nog. Het kattenkasteel van Charl en Ol staat bij het grofvuil; het is versleten en gammel geworden, maar dat het weggaat is een grote schok voor de twee haarfabrieken.

Eerder kon u al lezen dat Charli zijn stem kwijt was. Waarschijnlijk het gevolg van een overdosis stress, tenminste, zo denken wij daarover. Immers, zijn broer Japekop wordt ook altijd schor als het tegen zit in het leven. Wij bedoelen dat niet ironisch of sarcastisch, integendeel. Katten kunnen erg slecht tegen veranderingen in hun huis of omgeving, en geluiden waaraan ze niet gewend zijn ervaren ze ook als erg stressvol. Zo kreeg Japekop een paar jaar geleden een maagzweer nadat wij ons huis hadden verbouwd, bovendien was hij in die tijd nogal agressief en was hij betrokken bij menige vechtpartij.
Wel, Charli gaat nu een nog moeilijkere week tegemoet. Ollie trouwens ook. Zij moeten weer verhuizen naar hun oude huis, maar de verbouwing is nog niet gereed. Ze zullen over een paar dagen slechts de beschikking hebben over een kleine ruimte met 1 logeerbed (te delen met hun mens) en een paar kleedjes en kattenmand. Nee, dat houdt niet over! Bovendien zal er constant lawaai zijn vanwege de werkzaamheden in huis.
De einddatum van de verbouwing was eerst 1 april, maar nu ziet het ernaar uit dat er ook nog enkele weken in mei gewerkt zal moeten worden.
Wij hebben erg met Charli, Ollie en hun mens te doen. Het zullen voor hen erg moeilijke tijden worden.
Daarom wensen wij hen vanaf deze plaats heel veel sterkte toe! Ook uw steunbetuiging is natuurlijk erg welkom....

Beetje zand.

Ha mevrouw Katblad. Ja, ik lig inderdaad voor mijn eigen huis, en bovendien weet ik niet waar de Boez is. Nee, ik had even geen zin meer in hem maar dat ga ik u verder niet uitleggen. Ja, ik lag inderdaad wat te dutten, maar nu heeft u me dus wakker gemaakt, en nu ik toch wakker ben ga ik maar eens in bad. U zegt dat ik er goed uitzie en dat ik geen bad hoef? Wel, daar denk ik zelf totaal anders over.



Ik had toch niets over water gezegd? Stel je voor! Nee, ik bedoelde natuurlijk een zandbad. Of modderbad, dat is mij om het even.



U vindt dat ik dit beter niet kan doen? Wel, ik ben dol op zandbaden dus ik laat me niet door u weerhouden. Ja, lekker schuren, draaien, wentelen en wat dies meer zij.



Zo, zie ik er al wat beter uit? Ik haat namelijk de kleur wit, want dat is zo koud heh? Ja, wat grijs en zwart maakt me volgens mij veel aantrekkelijker. Bovendien val ik dan niet zo op en zullen de pestkoppen of de SvdB (Schrik van de Buurt) mij niet zo snel vinden. Camouflage inderdaad, naar dat woord zocht ik eigenlijk.


Zo, nu nog 1 keer naar links, 1 keer naar rechts en tenslotte nog 1 x over het midden, en dan ben ik klaar om met u mee te gaan. Ja, want dan ben ik weer helemaal het heertje. U vraagt mij waarom ik mee wil? Wel, om te zien of u nog brokjes heeft staan en om te voelen of dat ene stoelkussentje nog zo lekker ligt natuurlijk!
U heeft liever niet dat ik met u meekom? U wilt mij zelfs niet binnenlaten in deze toestand? Wel mevrouw Katblad, dan moet u mij eerst maar eens uitleggen wat u met "deze toestand" bedoelt!
Dat beetje zand? U vindt mij goor? Nou mevrouw Katblad, ik vind eerlijk gezegd dat u vreselijk overdrijft en u valt me enorm tegen!
Ik mag dus echt niet mee met u?

Zonder muziek.

Dat Mini niet altijd als een razende door de straat rent, ziet u op deze foto. Ze was Cera tegengekomen (die lekker lag te zonnen), en Mini dacht er maar eens bij te gaan liggen. Toen zij eenmaal door haar pootjes was gezakt, deed ze gelijk maar wat rek- en strekoefeningen.


Daarop liet Cera liet zien dat zij het strekwerk ook nog heel goed beheerst!
Het leek zo wel een gymnastiekclubje, maar dan alleen voor dames heh?
Alleen jammer dat er geen muziek bij was.



We maakten een paar foto's van de dames en lieten ze toen in alle rust verder werken aan hun conditie. Of er tenslotte nog klappen zijn uitgedeeld, weten wij dus niet.

Donderende dame.

Vanuit de verte lijkt hij heel veel op Thassos! Maar dit is dus Gabber uit de Parallelstraat. Hij zit hier dan ook gewoon voor zijn eigen deur.
Gabber is niet zo jong meer en komt niet vaak meer buiten; we waren dus erg blij dat we hem troffen!


We wilden graag een praatje maken met hem, maar Gabber had al zijn aandacht nodig om een andere haarfabriek in de gaten houden. Ja ja, die kleine kittige tante, Mini genaamd!



Want Mini had een beetje de kolder in haar kop en probeerde alle snelheidsrecords te breken.
Het kan natuurlijk ook zijn dat zij een geest had gezien en daarvoor op de loop was.
In elk geval raakte Gabber een beetje overstuur van de donderende dame, en was daardoor niet in staat tot een interview met ons. Jammer maar helaas!

Tot straks.

De Boez:

Nee, we komen niet naar buiten, Cera en ik. Ja, ze zit hier achter me.

Wel, we wachten eerst tot het veilig is. Tot we zeker weten dat hij weg is.

Die rooie ja. Die van het dak inderdaad. Simba? Kan best wezen; ik weet zijn naam niet.

Ja, je kan wel zeggen dat je hem weg hebt zien gaan, maar voor hetzelfde geld zit ie nog om de hoek en dus komen we niet. Nog niet, nee. Ja, loop jij maar vooruit. Je ziet ons wel verschijnen.

Waar ga je heen? Kruidentuin? Dan komen we daar straks ook heen. Nee, nu nog niet. Omdat we het nog niet zeker weten dus, inderdaad. Ja, ga maar vast. Tot straks, ja.

Boze bui.

Wij waren even op bezoek in de Hoftuin, maar kregen al gelijk in de gaten dat daar een vijandige sfeer heerste. En dat lag dan niet aan het feit dat hier de partij Hof is Vol actief is (of behoort te zijn), maar eerder aan de stemming van Panda. Nee, Panda was niet in goede doen. Hij liep wat heen en weer door de tuin te schelden, en toen Mio (in de deuropening op bovenstaande foto) net naar buiten wilde stappen, kreeg die ook de volle laag. Mio, die ook beslist geen doetje is, bleef zowaar geschrokken stilstaan en besloot te wachten met de tuin te betreden tot het stuk chagrijn opgedonderd was.
Panda duvelde inderdaad weer snel op, want hij had namelijk de Boez aan zien komen. Gelukkig had die al snel in de gaten dat Panda niet in een vriendelijke bui was,


en dus ging hij op zijn rug liggen.
Panda, die net een paar meppen wilde uitdelen, wist zich echter geen raad met zo'n dweilende tegenstander, draaide zich om en ging op zoek naar ander vertier.



Eerst kreeg Mio (die zich ondertussen voorzichtig en op zijn hoede door de tuin bewoog) een flinke grauw en snauw. Even dachten we dat Panda alsnog Mio zou gaan lastigvallen, maar toen ontdekte Panda Cera, en zij was natuurlijk een nog dankbaarder slachtoffer.
Voordat we het wisten, had Panda haar door de (verkeerde) Poort heengemept.



En daar bleef Panda staan, zodat Cera niet terug de tuin in kon.
Waar was zij trouwens gebleven? De fotograaf ging een kijkje nemen en blies stiekem hard in de richting van het stuk chagrijn, dat er direct snel vandoor ging. "Stom Wijf", hoorden wij hem nog roepen, maar de Poort was tenminste weer "vrij".



De Boez kwam ook even met zijn neus om de hoek om te zien waar zijn vriendinnetje was gebleven. Wij ontdekten haar onder een wielhuis. Cera! We hebben Panda weggejaagd! Ga je mee naar huis?

Wel, Cera wilde best mee, maar er was nog een ander die onze stem had gehoord. Inderdaad, Iwan. En hij moest nodig even aan ons kwijt dat hij het erg zwaar had, veel aandacht tekort kwam en dat mevrouw Katblad de aangewezen persoon was om daar iets aan te doen. Nou Iwan, mevr. Katblad heeft nu even geen tijd voor jou! Je kunt precies 1 aai krijgen, maar dan willen we graag Cera onder dat wielhuis vandaan hebben. Nee, wij laten haar echt niet hier (in vreemd gebied) achter!

Toen Iwan vervolgens zeer teleurgesteld was afgedropen, duurde het nog een minuut of 5 voor Cera besloot dat het veilig was. Ze stormde daarop langs ons heen de Poort en de tuin door, en verdween door de andere Poort naar de redactie.

Middenin de Hoftuin had mevrouw Troy inmiddels plaatsgenomen onder een stoel, maar toen wij langskwamen, besloot zij zonder dralen om ons te volgen naar huis.

Wel, het was dus een zeer rommelig bezoekje geworden, dankzij de boze bui van Panda. Wij hopen hem de volgende keer in een betere bui aan te treffen, of achter glas...

stoeipartij

Onze jongste (leerling-)verslaggevers de Boez en Oscar verzetten maar weinig werk. Nee, er moet vooral gezooid, geklooid of gestoeid worden. En dat laatste is altijd weer grappig om te zien.

Niet in goede doen.

Charli is niet in goede doen. Nee, hij wil graag terug naar zijn eigen huis maar de verbouwing is nog niet klaar. Hij gaat elke dag even controleren hoe de situatie is, maar moet dan teleurgesteld vaststellen dat de deur en het kattenluik nog stevig op slot zitten.
Deze nare situatie heeft hem zo aangegrepen, dat hij sinds enkele dagen zijn stem kwijt is. Jazeker, er komt geen enkel geluid meer uit zijn bekkie!



En als hij dan een verkenningsrondje wil gaan maken, springt er ook nog zo'n vervelende ventje voor zijn neus. Oscar bedoelt het goed en wil Charli alleen maar begroeten, maar Charl heeft daar helemaal geen trek in.



Os snapt het niet. Wat mankeert die Charli? Wat een chagrijn! Was het niet "Wie goed doet, goed ontmoet"? Nou, in dit geval dus niet. Os' actie viel meer onder "ongewenste intimiteiten".

Charli gaat zeer ontstemd op een bankje zitten.....

En blijft heel vuil naar Oscar kijken.

Gelukkig trekt Os zich niet veel aan van vuile blikken, en bovendien heeft hij zijn vriendje Boez in het oog gekregen. Charli blijft nog een poosje liggen, dan zet hij zijn verkenningsronde voort.

x

Zojuist vernamen wij dat Charli weer wat geluid heeft voortgebracht. Het lijkt nog niet op mauwen, maar hij heeft in elk geval dus de stilte doorbroken en dat geeft hoop.

Lijfwacht?

Gisteren was mevrouw Troy er zelfstandig op uit getrokken. Een soort bejaardenuitje omdat het zonnetje zo heerlijk scheen. Alleen waren wij niet zo blij met de richting die zij had gekozen.
Want tegen alle regels in, was zij tot vlakbij de gevaarlijke verkeersweg gekomen.


Toen wij haar toespraken, draaide ze haar kop om en ging gewoon verder met het besnuffelen van een paar planten. En daarbij zette ze steeds weer enkele stapjes verder in de richting van de weg.
Gelukkig kwam zij even later tot bezinning en drentelde ze terug naar veiliger gebied. Misschien moeten we een lijfwacht voor haar gaan regelen? Je weet namelijk maar nooit met die oudjes. Overigens, ze plast nog niet naast de bak en is nog steeds op tijd voor het eten....

Troostaaibeurt.

Cera was door het kattenluik binnengekomen en ging in de gang op de mat zitten. Normaal gesproken loopt zij direct door naar binnen om een paar brokjes te scoren of om de bak te gebruiken, dus er moest nu wel iets aan de hand zijn met haar. Ach meisje Cera, hebben ze je soms weer gepest?



Nou en of "ze" Cera gepest hadden. Ze had een wondje boven haar oog en dat komt niet zomaar vanzelf, heh?
Cera echter wilde ons niet vertellen wie de boosdoener was geweest. Nee, want dat zou een soort van verraad zijn en daarop volgt dan weer wraak, iets waar ze niet op zat te wachten.
Wel, wij snapten dat allemaal best natuurlijk, en hebben Cera maar even een troostaaibeurt gegeven. Daarna kwam zij van de mat af en ging wat brokjes eten.

Voorzichtig begin.

De Boez heeft zomaar in zijn eentje het Zooiplein geinspecteerd. Eerst heeft hij de zandbak aan een grondig onderzoek onderworpen. Hij ontdekte bij dit onderzoek een berg zand naast de bak,
iets wat erg gevaarlijk is in een haarfabriekrijke buurt. Het zand heeft de Boez even gecontroleerd door het heen en weer te vegen, maar hij ontdekte daarbij geen ongerechtigheden. Hij heeft trouwens verder geen gebruik gemaakt van dit openbaar kattentoilet.



Vervolgens is de Boez langs de muren gelopen om te zien of daar nog iets bijzonders op te merken viel, maar erg grondig deed hij dat niet en dus was hij er gauw mee klaar.
Noch de glijbaan, noch de schommels nam de Boez in zijn inspectie op. Eigenlijk was het dus een inspectie van niks.
Maar in elk geval is de Boez weer eens op het Zooiplein geweest, en nog zonder vriendjes ook. Dat vinden wij erg moedig van hem, en het is een voorzichtig begin.



Op weg naar huis kwam Boez Cera tegen, en daar Cera lekker uitdagend lag te fleppen op straat, werd het een potje rollebollen. Maar daar is verder niets bijzonders aan.

Geheim.

Iwan:
Mevrouw Katblad! Wacht u even op mij? Ja, ik wil graag een paar aaien van u, maar ik wil u ook iets laten zien.



Kijk, nieuwe bloemetjes. Nee, ze zijn nog niet open, maar dat gaat vast gauw gebeuren. Ja, ik heb deze bloemen zelf ontdekt en het doet mij veel plezier mijn geheim met u te mogen delen. U bent vereerd? Wel, dat lijkt me niet meer dan logisch.



Genieten heh? Ja, de wonderen der natuur. En ze hangen precies op de goede hoogte voor mijn markeringsactiviteiten. Inderdaad, dat doe ik om Rooie Gijs een beetje te pesten. Als hij straks hier langs komt, zal hij weer behoorlijk de pest in hebben. Dat mijn geur aan deze struik hangt dus, ja....

Aaaaaahhhhh. Erg vermoeiend, dat markeren. En dan ook nog die zon op je kop, daar raak je helemaal van uitgeput, heh?

Ja, het markeerwerk is nu wel klaar dacht ik zo, dus kan ik maar beter even gaan uitrusten. U mag mij best nog wat aaien, als dat tenminste niet teveel moeite is. Als dank voor het delen van het geheim inderdaad. Dank u wel. U gaat er nu weer vandoor?

Nee, ik ga deze keer niet met u mee. Te moe geworden, dat klopt. Doet u de groeten thuis? Tot ziens dan maar weer heh? Dag mevrouw Katblad!